Kung nais mong maging karapat-dapat na magamit ng Diyos, dapat mong malaman ang gawain ng Diyos; dapat mong malaman ang gawain na Kanyang isinagawa noon (sa Bago at Lumang Tipan), at, higit sa lahat, dapat mong malaman ang Kanyang gawain ngayon. Ang ibig sabihin, dapat mong malaman ang tatlong yugto ng gawain ng Diyos sa loob ng 6,000 na taon. Kung ikaw ay inatasang magpalaganap ng ebanghelyo, hindi mo ito magagawa nang hindi nalalaman ang gawain ng Diyos. Magtatanong sa iyo ang mga tao tungkol sa Biblia, at ang Lumang Tipan, at kung ano ang sinabi at ginawa ni Jesus sa panahong iyon. Sasabihin nila, “Hindi ba kayo sinabihan ng Diyos ninyo tungkol dito? Kung hindi Niya (ang Diyos) masabi sa inyo kung ano talaga ang nagaganap sa Biblia, Siya ay hindi Diyos; kung kaya Niya, kami ay makukumbinsi.” Sa simula, nangusap si Jesus tungkol sa Lumang Tipan sa Kanyang mga disipulo. Ang lahat ng kanilang nabasa ay mula sa Lumang Tipan; ang Bagong Tipan ay nasulat lamang ilang dekada pagkatapos ng pagkakapako sa krus ni Jesus. Upang mapalaganap ang ebanghelyo, dapat ninyong maunawaan una sa lahat ang katotohanang panloob ng Biblia, at ang gawain ng Diyos sa Israel, na ang ibig sabihin ay ang gawaing isinagawa ni Jehova. At dapat din ninyong maintindihan ang gawaing isinagawa ni Jesus. Ito ang mga isyung pinaka-aalala ng lahat ng tao, at sila ay hindi nagtataglay ng pang-unawa[a] sa dalawang yugto ng gawain na ito. Sa pagpapalaganap ng ebanghelyo, isantabi muna ang usapan tungkol sa gawain ng Banal na Espiritu ngayon. Ang yugto ng gawaing ito ay hindi abot ng kanilang kakayanan, dahil ang inyong hinahanap ay ang pinakamatayog sa lahat: ang kaalaman sa Diyos at ang kaalaman sa gawain ng Banal na Espiritu, at walang higit na itinataas maliban sa dalawang ito. Kung una mong sasabihin kung ano ang matayog, ito ay magiging labis para sa kanila, dahil walang sinuman sa kanila ang nakaranas sa ganoong gawain ng Banal na Espiritu; wala itong pamamarisan, at hindi madali para sa tao na ito ay tanggapin. Ang kanilang mga karanasan ay mga lumang bagay mula sa nakaraan, na mayroong mga paminsan-minsang gawain ng Banal na Espiritu. Ang naranasan nila ay hindi ang gawain ng Banal na Espiritu ngayon, o ang kalooban ng Diyos ngayon. Sila ay kumikilos pa rin ayon sa mga lumang pamamaraan, na walang bagong liwanag, o bagong mga bagay.

Sa panahon ni Jesus, unang isinagawa ng Banal na Espiritu ang Kanyang gawain kay Jesus, habang ang mga naglilingkod kay Jehova na nakasuot ng mga kasuotang pang-pari sa templo ay isinagawa ang mga ito nang mayroong di-natitinag na katapatan. Nasa kanila rin ang gawain ng Banal na Espiritu, ngunit hindi nila naramdaman ang kasalukuyang kalooban ng Diyos, at nanatiling tapat lang kay Jehova ayon sa mga lumang kaugalian, na walang bagong patnubay. Dumating si Jesus at nagdala ng bagong gawain. Yaong mga tao sa templo ay walang bagong patnubay, ni mayroong bagong gawain. Sa kanilang paglilingkod sa templo, pinaninindigan nila ang mga lumang kaugalian; sa hindi pag-alis sa templo, wala silang bagong pagpasok. Ang bagong gawain ay dinala ni Jesus, at hindi nagpunta sa templo si Jesus upang isagawa ang Kanyang gawain. Isinagawa Niya lamang ang Kanyang gawain sa labas ng templo, dahil ang sakop ng gawain ng Diyos ay matagal nang nagbago. Hindi Siya gumawa sa loob ng templo, at nang ang tao ay naglingkod sa Kanya roon pinanatili lamang nito ang mga bagay-bagay gaya ng dati, at hindi nakapagdala ng anumang bagong gawain. Gayundin, ang mga relihiyosong tao ngayon ay sinasamba pa rin ang Biblia. Kung ipinalaganap mo ang ebanghelyo sa kanila, saka sila makikipagtalo sa iyo tungkol sa Biblia; at kung, kapag pinag-uusapan nila ang Biblia, mauubusan ka ng mga salita, walang masasabi, iisipin nilang hangal ka sa iyong pananampalataya, ni hindi mo alam ang Biblia, ang Salita ng Diyos, at paano mo nasasabi na naniniwala ka sa Diyos? Pagkatapos ikaw ay kanilang hahamakin, at sasabihing, “Dahil ang iyong pinaniniwalaan ay ang Diyos, bakit hindi Niya sinasabi sa iyo ang lahat tungkol sa Luma at Bagong Tipan? Dahil dinala Niya ang Kanyang kaluwalhatian mula sa Israel hanggang sa Silangan, bakit hindi Niya alam ang gawaing isinagawa sa Israel? Bakit hindi Niya alam ang gawain ni Jesus? Kung hindi ninyo alam, ito ay nagpapatunay na hindi kayo sinabihan; dahil Siya ang pangalawang pagkakatawang-tao ni Jesus, bakit hindi Niya alam ang mga bagay na ito? Alam ni Jesus ang gawaing isinagawa ni Jehova; paanong hindi Niya alam?” Kapag dumating ang panahon, tatanungin ka nilang lahat ng mga gayong tanong. Puno ng mga gayong bagay ang kanilang mga pag-iisip; bakit hindi sila magtatanong? Ang mga nasa agos na ito ay hindi nakatuon sa Biblia, dahil sinabayan ninyo ang bawat hakbang ng gawaing isinagawa ng Diyos ngayon, nasaksihan ninyo ang bawat hakbang ng gawain na ito sa pamamagitan ng sarili ninyong mga mata, maliwanag ninyong napagmasdan ang tatlong yugto ng gawain, kaya kinailangan ninyong ibaba ang Biblia at itigil ang pag-aaral nito. Ngunit hindi nila ito mapag-aaralan, dahil wala silang kaalaman sa mga hakbang sa gawaing ito. Ang ibang tao ay magtatanong, “Ano ang pagkakaiba ng gawaing isinagawa ng nagkatawang-taong Diyos sa gawain ng mga propeta at mga apostol noon?” Si David ay tinawag din na Panginoon, gayundin si Jesus; bagaman magkaiba ang gawaing kanilang isinagawa, magkatulad ang itinawag sa kanila. Bakit, sinasabi mo, hindi magkatulad ang kanilang pagkakakilanlan? Ang nasaksihan ni Juan ay isang pangitain, na nagmula rin sa Banal na Espiritu, at nasabi niya ang mga salitang balak sabihin ng Banal na Espiritu; bakit magkaiba ang pagkakakilanlan ni Juan at ni Jesus? Ang mga salitang sinabi ni Jesus ay nagawang ganap na kumatawan sa Diyos, at ganap na kumatawan sa gawain ng Diyos. Ang nakita ni Juan ay isang pangitain, at siya ay walang ganap na kakayahang kumatawan sa gawain ng Diyos. Bakit nagpahayag ng maraming salita sina Juan, Pedro at Pablo—gayundin si Jesus—ngunit hindi sila magkapareho ng pagkakakilanlan ni Jesus? Dahil higit sa lahat ang gawaing kanilang ginawa ay magkaiba. Kinatawan ni Jesus ang Espiritu ng Diyos, at ang Espiritu ng Diyos na direktang gumagawa. Ginawa Niya ang gawain sa bagong panahon, ang gawain na walang pang nakagagawa. Nagbukas Siya ng bagong daan, kinatawan Niya si Jehova, at kinatawan Niya ang Diyos Mismo. Samantalang sina Pedro, Pablo at David, anuman ang tawag sa kanila, kinatawan lang nila ang pagkakakilanlan ng nilalang ng Diyos, o ipinadala ni Jesus o Jehova. Kaya gaano man karami ang gawaing kanilang isinagawa, gaano man kadakila ang mga himalang kanilang ginawa, sila pa rin ay mga nilalang lamang ng Diyos, at walang kakayahang kumatawan sa Espiritu ng Diyos. Sila ay gumawa sa ngalan ng Diyos o matapos ipadala ng Diyos; higit pa rito, sila ay gumawa sa panahong sinimulan ni Jesus o Jehova, at ang gawaing kanilang isinagawa ay hindi magkahiwalay. Sila ay, sa katunayan, mga nilalang lamang ng Diyos. Sa Lumang Tipan, maraming mga propeta ang nagpahayag ng mga hula, o nagsulat ng mga aklat ng hula. Walang nagsabi na sila ang Diyos, ngunit nang sandaling nagpakita si Jesus, bago Siya nagbigkas ng anumang mga salita, ang Espiritu ng Diyos ay nagpatotoo sa Kanya bilang Diyos. Bakit ganoon? Sa puntong ito, dapat ay alam mo na! Noon, ang mga apostol at propeta ay nagsulat ng iba’t ibang kalatas, at gumawa ng maraming hula. Kalaunan, pumili ang mga tao nang ilan sa mga ito na maaaring mailagay sa Biblia, at ang ilan ay nawala. Dahil may mga tao na nagsasabi na ang lahat ng kanilang sinabi ay nagmula sa Banal na Espiritu, bakit itinuring na mabuti ang ilan sa mga ito, at ang ilan ay itinuring na masama? At bakit ang ilan ay napili at ang iba ay hindi? Kung ang mga ito ay talagang mga salitang sinabi ng Banal na Espiritu, kailangan pa bang mamili ng mga tao sa mga ito? Bakit ang mga ulat ng mga salitang sinabi ni Jesus at ng Kanyang mga ginawang gawain ay iba sa Apat na Ebanghelyo? Hindi ba ito pagkakamali ng mga sumulat nito? Ang ibang tao ay magtatanong, “Dahil ang mga kalatas na isinulat ni Pablo at ng ibang mga manunulat sa Bagong Tipan at ang gawaing isinagawa nila ay bahagyang nagmula sa kalooban ng tao, at nahaluan ng mga pagkaunawa ng mga tao, kung gayon wala bang bahid ng karumihan ng tao sa mga salitang Iyong (ng Diyos) ipinapahayag ngayon? Hindi ba talaga ito nagtataglay ng mga pagkaintindi ng tao?” Ang yugtong ito ng gawain ng Diyos ay ganap na iba mula sa gawain na isinagawa ni Pablo at ng mga apostol at propeta. Hindi lamang may pagkakaiba sa pagkakakilanlan, ngunit, higit sa lahat, mayroong pagkakaiba sa gawaing isinasakatuparan. Matapos pabagsakin at sumubsob si Pablo sa harap ng Panginoon, siya ay pinangunahan ng Banal na Espiritu upang gumawa, at siya ay naging sugo. At siya ay sumulat ng mga liham sa mga iglesia, at ang lahat ng mga liham na ito ay sumunod sa mga turo ni Jesus. Si Pablo ay isinugo ng Panginoon upang gumawa sa ngalan ng Panginoong Jesus, ngunit nang dumating ang Diyos Mismo, Siya ay hindi gumawa sa anumang pangalan, at kinatawan walang-iba kundi ang Espiritu ng Diyos sa Kanyang gawain. Dumating ang Diyos upang direktang isagawa ang Kanyang gawain: Hindi Siya ginawang perpekto ng tao, at ang Kanyang gawain ay hindi isinakatuparan ayon sa mga aral ng sinumang tao. Sa yugtong ito ng gawain, hindi nangunguna ang Diyos sa pamamagitan ng pagpapahayag ng Kanyang mga sariling karanasan, sa halip ay direktang isinasagawa ang Kanyang gawain, ayon sa kung ano ang mayroon Siya. Halimbawa, ginagawa Niya ang mga gawain ng mga taga-serbisyo, sa panahon ng pagkastigo, ang gawain ng kamatayan, ng pagmamahal sa Diyos…. Ito ang lahat ng gawain na hindi pa nagagawa noon, at gawain sa kasalukuyang panahon, sa halip na mga karanasan ng tao. Sa mga salitang Aking nasabi, alin ang mga karanasan ng tao? Hindi ba’t ang mga ito ay direktang nagmumula sa Espiritu, at hindi ba ang mga ito ay ipinadala ng Espiritu? Ito ay dahil sa napakahina ng iyong kakayahan kaya hindi mo maaninag ang katotohanan! Ang praktikal na paraan ng buhay na Aking sinasabi ay ang gabayan ang landas, at hindi pa nasasabi ng kahit sino noon, ni hindi pa kailanman nararanasan ninuman ang landas na ito, o nalaman ang realidad na ito. Bago Ko binigkas ang mga salitang ito, hindi pa ito nasasabi ninuman. Walang sinuman ang nakapagsalita ng ganoong mga karanasan, ni hindi sila nakapagsabi kailanman tungkol sa mga ganoong detalye, at higit sa lahat, wala pang nakapagturo sa ganoong kalagayan upang ibunyag ang mga bagay na ito. Walang sinuman ang tinahak kailanman ang landas na Aking tinatahak ngayon, at kung ito ay tinahak ng tao, hindi ito ang bagong daan. Halimbawa na lang ay sina Pablo at Pedro. Wala silang mga sariling karanasan bago ang paglakad[b] sa landas na tinahak ni Jesus. Naranasan lang nila ang mga salitang sinabi ni Jesus at ang landas na tinahak Niya matapos tahakin ni Jesus ang landas; mula rito nagkaroon sila ng maraming karanasan, at sinulat ang mga liham. Kaya, ang mga karanasan ng tao ay hindi katulad ng gawain ng Diyos, at ang gawain ng Diyos ay hindi katulad ng kaalamang inilalarawan ng mga pagkaintindi at karanasan ng tao. Sinabi Ko nang paulit-ulit, na ngayon tinatahak Ko ang bagong landas, at ginagawa ang bagong gawain, at ang Aking gawain at pagbigkas ay iba kay Juan at sa lahat ng ibang mga propeta. Hindi Ako kailanman magkakamit muna ng mga karanasan at saka ipapahayag ang mga ito sa inyo—hindi ganyan ang kalagayan sa lahat. Sakali man, hindi ba kayo nito naantala noon pa? Sa nakaraan, ang kaalaman na sinasabi ng lahat ay ginawang dakila din, ngunit ang lahat ng kanilang mga salita ay sinabi lamang batay sa mga tinatawag na espirituwal na kilalang tao. Hindi sila gumabay sa daan, ngunit nagmula sa kanilang mga karanasan, nagmula sa kanilang mga nakita, at mula sa kanilang kaalaman. Ang ilan ay kanilang mga pagkaintindi, at ang iba ay mga karanasan na kanilang ibinuod. Ngayon, ang kalikasan ng Aking gawain ay lubos na iba sa kanila. Hindi Ko naranasan ang pangunahan ng iba, ni natanggap ko ang gawing perpekto ng iba. At saka ang lahat ng Aking mga sinabi at ipinagpakipagsamahan ay hindi tulad ng sa kanino man, at hindi pa nasasabi ninuman. Ngayon, kahit na sino ka man, ang inyong gawain ay isinasakatuparan batay sa mga salitang Aking sinasabi. Kung wala ang mga pagbigkas at gawaing ito, sino ang mga maaaring makaranas sa mga bagay na ito (ang pagsubok ng[c] mga taga-serbisyo, ang mga kapanahunan ng pagkastigo…), at sino ang maaaring magpahayag sa ganoong kaalaman? Wala ka ba talagang kakayahang makita ito? Anuman ang mga hakbang sa gawain, sa sandaling ang mga salita Ko ay masabi, kayo ay nagsisimulang makibahagi ayon sa Aking mga salita, at gumawa ayon sa mga ito, at hindi ito isang paraan na naisip ninuman sa inyo. Matapos makarating sa ganito kalayo, hindi mo pa rin ba kayang makita ang ganoon kalinaw at kasimpleng tanong? Hindi ito isang paraan na naisip na ng ibang tao, ni batay doon sa anumang espirituwal na kilalang tao. Ito ay isang bagong landas, at maging marami sa mga salitang minsang sinabi ni Jesus noon ang hindi na ginagamit. Ang Aking sinasabi ay ang gawain ng pagbubukas ng bagong panahon, at ito ang gawain na nakatatayo nang mag-isa; ang gawaing Aking ginagawa, at ang mga salitang Aking sinasabi, ay pawang mga bago. Hindi ba’t ito ang bagong gawain ngayon? Ganito rin ang gawain ni Jesus. Ang Kanyang gawain ay iba rin sa mga gawain ng mga tao sa templo, at kaya ito ay iba rin sa gawain ng mga Fariseo, at hindi ito nagtataglay ng pagkakatulad sa mga isinagawa ng lahat mga tao sa Israel. Matapos itong masaksihan, hindi makapagpasya ang mga tao: Ginawa ba talaga ito ng Diyos? Hindi kumapit si Jesus sa kautusan ni Jehova; nang Siya ay dumating upang magturo sa tao, ang lahat ng Kanyang sinambit ay bago at iba sa mga sinabi roon ng mga sinaunang santo at propeta sa Lumang Tipan, at dahil dito, nanatiling hindi sigurado ang mga tao. Ito ang dahilan kung bakit mahirap makitungo sa tao. Bago pa man tanggapin ang bagong yugto ng gawain na ito, ang landas na tinahak ng karamihan sa inyo ay upang isagawa at pumasok sa saligan ng yaong mga espiritwal na kilalang tao. Ngunit ngayon, ang gawaing Aking ginagawa ay higit na iba, kaya kayo ay hindi makapagpasya kung ito ba ay tama o hindi. Wala Akong pakialam kung ano ang landas na iyong tinahak noon, hindi rin Ako interesado sa mga pagkaing iyong kinain, o kung sino ang itinuring mong “ama.” Dahil Ako ay naparito at nagdala ng bagong gawain upang gabayan ang tao, ang lahat ng sumusunod sa Akin ay dapat kumilos ayon sa kung ano ang Aking sinasabi. Gaano man kalaki ang kapangyarihan ng “pamilya” na iyong pinanggalingan, kailangan mo Akong sundin, at hindi ka dapat kumilos ayon sa iyong mga dating pagsasagawa, ang iyong “ama-amahan” ay dapat magbitiw, at dapat kang lumapit sa harap ng iyong Diyos upang hanapin ang iyong nararapat na bahagi. Ang kabuuan mo ay nasa Aking mga kamay, at hindi ka dapat maglaan ng sobra-sobrang bulag na paniniwala sa ama-amahan mo; hindi ka niya lubusang makokontrol. Ang gawain ngayon ay nakatatayo nang mag-isa. Ang lahat ng sinasabi Ko ngayon ay maliwanag na hindi batay sa saligan mula sa nakaraan; ito ay isang bagong simula, at kung iyong sasabihin na ito ay nilikha ng kamay ng tao, kung gayon isa ka sa mga bulag na walang makagagamot!

Sina Isaias, Ezekiel, Moises, David, Abraham, at si Daniel ay mga pinuno o mga propeta sa mga piniling tao sa Israel. Bakit hindi sila tinawag na Diyos? Bakit hindi nagpatotoo ang Banal na Espiritu sa kanila? Bakit nagpatotoo ang Banal na Espiritu kay Jesus nang sandaling nagsimula Siya ng gawain at nagsimulang magpahayag ng Kanyang salita? At bakit hindi nagpatotoo ang Banal na Espiritu para sa iba? Sila, mga taong mula sa laman, lahat ay tinawag na “Panginoon.” Hindi alintana kung ano ang tawag sa kanila, ang kanilang gawain ay kumakatawan sa kanilang diwa at pagkatao, at ang kanilang pagkatao at diwa ay kumakatawan sa kanilang pagkakakilanlan. Ang kanilang diwa ay walang kaugnayan sa kanilang katawagan; ito ay kumakatawan sa kung ano ang kanilang ipinahayag, at kung ano ang kanilang isinasabuhay. Sa Lumang Tipan, walang hindi pangkaraniwan kung ikaw ay tatawaging Panginoon, at ang isang tao ay maaaring tawagin sa kahit na anong paraan, ngunit ang kanyang diwa at likas na pagkakakilanlan ay hindi nagbabago. Sa mga bulaang Kristo, bulaang propeta at mga mandaraya, wala ba sa mga yaon ang tinatawag ding Diyos? At bakit hindi sila Diyos? Dahil wala silang kakayahan upang isagawa ang gawain ng Diyos. Sa pinakaugat, sila’y mga tao, mga mandaraya ng tao, at hindi Diyos, kaya wala sa kanila ang pagkakakilanlan ng Diyos. Hindi ba’t si David ay tinawag ding Panginoon ng labindalawang tribo? Si Jesus ay tinawag din na Panginoon; bakit si Jesus lamang ang tinawag na nagkatawang-taong Diyos? Hindi ba’t kilala rin bilang Anak ng tao si Jeremias? Hindi ba’t si Jesus ay kilala rin bilang Anak ng tao? Bakit ipinako sa krus si Jesus alang-alang sa Diyos? Dahil ba iba ang Kanyang diwa? Hindi ba ito dahil ang gawaing Kanyang isinagawa ay iba? Mahalaga ba ang titulo? Kahit na si Jesus ay tinawag ding Anak ng tao, Siya ang unang pagkakatawang-tao ng Diyos, Siya ay nakarating upang magkaroon ng kapangyarihan, at isakatuparan ang gawain ng pagtubos. Pinatutunayan nito na ang pagkakakilanlan at diwa ni Jesus ay naiiba mula sa ibang tinawag ding Anak ng tao. Ngayon, sino sa inyo ang mangangahas na magsabi na ang lahat ng mga salitang sinabi ng yaong mga ginamit ng Banal na Espiritu ay mula sa Banal na Espiritu? Mayroon ba sa inyo ang mangangahas sabihin ang gayong mga bagay? Kapag sinabi mo ang gayong mga bagay, bakit iwinaksi ang aklat ng hula ni Ezra, at bakit ganoon din ang ginawa sa mga aklat ng mga sinaunang banal at propeta? Kung ang lahat ng iyon ay mula sa Banal na Espiritu, bakit kayo nagtatangkang gumawa ng ganoong mga pabago-bagong pagpili? Ikaw ba ay karapat-dapat na pumili ng gawain ng Banal na Espiritu? Maraming mga kwento mula sa Israel ang iwinaksi rin. At kung ikaw ay naniniwala na ang mga kasulatang ito ng nakaraan ay pawang mula sa Banal na Espiritu, sa gayon bakit iwinaksi ang ilan sa mga aklat? Kung ang lahat ng ito ay mula sa Banal na Espiritu, ang lahat ng mga ito ay dapat itago, at ipadala sa mga kapatid ng mga iglesia upang basahin. Hindi dapat piliin at iwaksi ang mga ito batay sa kalooban ng tao; mali ang gawin iyon. Ang pagsabi na ang mga karanasan nina Pablo at Juan ay nakahalo sa kanilang mga sariling nakikita ay hindi nangangahulugan na ang kanilang mga karanasan at kaalaman ay mula kay Satanas, sa halip ay dahil mayroon silang mga bagay na nagmula sa kanilang mga sariling karanasan at nakikita. Ang kanilang kaalaman ay ayon sa pinagmulan ng mga aktwal na karanasan sa panahong iyon, at sino ang siguradong makapagsasabi na ang lahat ng ito ay mula sa Banal na Espiritu? Kung ang lahat ng Apat na Ebanghelyo ay nagmula sa Banal na Espiritu, kung gayon bakit si Mateo, Marcos, Lukas, at Juan ay iba’t iba ang nasabi tungkol sa gawain ni Jesus? Kung hindi kayo naniniwala rito, tingnan ninyo ang mga tala sa Biblia kung paanong tatlong beses na itinanggi ni Pedro ang Panginoon: Magkakaiba silang lahat, at bawat isa ay mayroong kani-kanyang mga katangian. Maraming mga mangmang ang nagsasabing, ang Diyos na nagkatawang-tao ay isa ring tao, kaya ang mga salita ba na Kanyang ipinahayag ay ganap na mula sa Banal na Espiritu? Kung ang mga salita nina Pablo at Juan ay ihinalo sa kalooban ng tao, kung gayon ang mga salita bang Kanyang ipinahayag ay hindi talaga nahaluan ng kalooban ng tao? Ang mga taong nagsasabi ng ganoong bagay ay mga bulag, at mangmang! Basahin nang mabuti ang Apat na Ebanghelyo; basahin kung ano ang kanilang itinala tungkol sa mga bagay na ginawa ni Jesus, at ang mga salitang sinabi Niya. Ang bawat ulat ay, talagang simple, kakaiba, at bawat isa ay mayroong sariling pananaw. Kung ang isinulat ng mga manunulat sa mga aklat na ito ay mula lahat sa Banal na Espiritu, kung gayon ang lahat ng ito ay dapat magkakatulad at hindi pabago-bago. Kaya bakit mayroong mga hindi pagkakaayon? Hindi ba lubhang hangal ang mga tao para hindi ito makita? Kapag ikaw ay naatasang magpatotoo sa Diyos, anong uri ng patotoo ang iyong maibibigay? Ang ganoong paraan ba ng pagkilala sa Diyos ay makapagpapatotoo sa Kanya? Kung ikaw ay tatanungin ng iba, “Kung ang mga tala nina Juan at Lucas ay ihinalo sa kalooban ng tao, ang mga salita bang sinabi ng inyong Diyos ay hindi nahaluan ng kalooban ng tao?” makapagbibigay ka ba ng malinaw na kasagutan? Matapos marinig nina Lucas at Mateo ang mga salita ni Jesus, at makita ang gawain ni Jesus, sila ay nagsalita ayon sa kanilang sariling kaalaman, dinetalye nila ayon sa kanilang mga gunita ang ilan sa mga totoong ginawa ni Jesus. Masasabi mo bang ang kanilang kaalaman ay lubos na naibunyag ng Banal na Espiritu? Sa labas ng Biblia, maraming mga espiritwal na kilalang tao na mayroong higit na matayog na kaalaman kaysa sa kanila; bakit hindi tinanggap ng mga sumunod na salinlahi ang kanilang mga salita? Hindi rin ba sila ginamit ng Banal na Espiritu? Dapat mong malaman na sa gawain ngayon, hindi Ako nangungusap ayon sa Aking nakikita batay sa saligan ng gawain ni Jesus, ni hindi rin Ako nangungusap ayon sa Aking sariling kaalaman laban sa pinagmulan ng gawain ni Jesus. Anong gawain ang isinagawa ni Jesus sa panahong iyon? At ano ang gawaing Aking isinasagawa ngayon? Anuman ang Aking ginagawa o sinasabi ay walang pamamarisan. Ang landas na Aking tinatahak ngayon ay hindi pa natahak noon, walang sinuman mula sa nakalipas na panahon at salinlahi ang tumahak dito. Ngayon, ito ay nabuksan, at hindi ba ito ang gawain ng Espiritu? Kahit na ito ay gawain ng Banal na Espiritu, isinakatuparan ng mga pinuno sa nakaraan ang kanilang gawain batay sa saligan ng iba. Ngunit ang gawain ng Diyos Mismo ay iba, gayundin ang yugto ng gawain ni Jesus: Nagbukas Siya ng bagong daan. Nang Siya ay dumating, nangaral Siya ng ebanghelyo ng kaharian ng langit, at nagsabi na nararapat magsisi ang tao, at umamin. Nang matapos ni Jesus ang Kanyang gawain, ipinagpatuloy nina Pedro at Pablo at ng iba pa ang gawain ni Jesus. Pagkatapos maipako si Jesus sa krus at umakyat sa langit, isinugo sila ng Espiritu upang ipalaganap ang daan ng krus. Kahit na ang mga salita ni Pablo ay idinakila, ang mga ito ay batay din sa inilatag na saligan ni Jesus, katulad ng pagtitiis, pag-ibig, pagdurusa, pagtatakip ng ulo, pagbabautismo, o ang mga ibang doktrina na dapat sundin. Ang lahat ng ito ay batay sa saligan ng mga salita ni Jesus. Wala silang kakayahan upang magbukas ng bagong daan, dahil lahat sila ay mga tao na ginamit ng Diyos.

Ang mga pagbigkas at gawain ni Jesus sa panahong iyon ay hindi pinanghawakan sa mga doktrina, at hindi Niya isinagawa ang Kanyang mga gawain ayon sa gawain ng kautusan ng Lumang Tipan. Ito ay ayon sa gawain na dapat isagawa sa Kapanahunan ng Biyaya. Gumawa Siya ayon sa gawaing Kanyang inilahad, ayon sa sarili Niyang plano, at ayon sa Kanyang ministeryo; hindi Siya gumawa ayon sa kautusan ng Lumang Tipan. Wala sa Kanyang mga ginawa ang ayon sa kautusan ng Lumang Tipan, at hindi Siya dumating sa gawain upang isakatuparan ang mga salita ng mga propeta. Ang bawat yugto ng gawain ng Diyos ay hindi malinaw na isinaayos upang isakatuparan ang mga hula ng mga sinaunang propeta, at hindi Siya pumarito upang sumunod sa mga doktrina o kusang maunawaan ang mga hula ng mga sinaunang propeta. Gayon pa man, ang Kanyang mga kilos ay hindi pumigil sa mga hula ng mga sinaunang propeta, ni nakagulo ang mga ito sa gawain na nauna na Niyang naisagawa. Ang kapansin-pansing bahagi ng Kanyang gawain ay hindi ang pagsunod sa anumang doktrina, at ang pagsasagawa ng mga gawain na Siya Mismo ang dapat na gagawa. Hindi Siya isang propeta o manghuhula, kundi isang taga-gawa, na sa katunayan ay Siyang pumarito upang isagawa ang gawaing dapat Niyang gawin, at upang magbukas ng bagong panahon at ipagpatuloy ang Kanyang bagong gawain. Syempre, nang dumating si Jesus upang isagawa ang Kanyang gawain, isinakatuparan din Niya ang karamihan sa mga salita na sinabi ng mga sinaunang propeta sa Lumang Tipan. Gayon din ang gawain ngayon ay naisakatuparan ang mga hula ng mga sinaunang propeta ng Lumang Tipan. Ganoon lang, hindi Ko itinataas ang “nanilaw na lumang almanak”, iyon lang. Sapagkat marami pang mga gawain ang nararapat Kong isagawa, marami pang mga salita ang dapat Kong sabihin sa inyo, at ang gawain at mga salitang ito ay higit na mahalaga kaysa sa pagpapaliwanag ng mga talata mula sa Biblia, dahil ang gawain katulad ng ganoon ay walang malaking kabuluhan o kahalagahan para sa inyo, at hindi kayo matutulungan o mababago. Nagbabalak Ako na magsagawa ng bagong gawain hindi para maisakatuparan ang anumang talata mula sa Biblia. Kung dumating lang ang Diyos sa lupa upang isakatuparan ang mga salita ng mga sinaunang propeta sa Biblia, sa gayon sino ang mas dakila, ang Diyos na nagkatawang-tao o ang mga sinaunang propeta? Pagkatapos ng lahat, ang mga propeta ba ang namumuno sa Diyos, o ang Diyos ang namumuno sa mga propeta? Paano mo maipaliliwanag ang mga salitang ito?

Sa simula, nang hindi pa nasisimulan ni Jesus ang pagsasagawa ng Kanyang ministeryo, katulad ng mga disipulong sumunod sa kanya, minsan ay dumalo rin Siya sa mga pagtitipon, at umawit ng mga himno, nagbigay ng papuri, at binasa ang Lumang Tipan sa templo. Matapos Niyang mabautismuhan at umahon, ang Espiritu ay opisyal na bumaba sa Kanya at nagsimulang gumawa, ibinubunyag ang Kanyang pagkakakilanlan at ang ministeryo na isasagawa Niya. Bago ito, walang nakakaalam sa Kanyang pagkakakilanlan, at maliban kay Maria, maging si Juan ay hindi rin ito alam. Si Jesus ay 29 nang Siya ay sumailalim sa bautismo. Nang matapos ang Kanyang bautismo, nagbukas ang kalangitan, at isang tinig ang nagsabi: “Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na kinalulugdan.” Nang nabautismuhan si Jesus, nagsimulang magpatotoo ang Banal na Espiritu sa Kanya sa ganitong paraan. Bago Siya sumailalim sa bautismo sa gulang na 29, namuhay Siya na parang isang karaniwang tao, kinakain kung ano ang dapat Niyang kainin, normal na natutulog at nagbibihis, at walang anuman sa Kanya ang iba mula sa ibang tao. Syempre, ito ay para lang sa mga makalamang paningin ng tao. Minsan Siya ay mahina rin, at minsan ay hindi rin Niya mabatid ang mga bagay, katulad ng nakasulat sa Biblia: “Ang Kanyang katalinuhan ay lumawig kasabay ng Kanyang edad.” Ang mga salitang ito ay nagpapakita lamang na nagkaroon Siya ng karaniwan at normal na pagkatao, at hindi bukod-tanging naiiba mula sa ibang karaniwang tao. Siya ay lumaki rin bilang isang karaniwang tao, at walang natatangi sa Kanya. Ngunit Siya ay nasa ilalim ng pangangalaga at pag-iingat ng Diyos. Nang Siya ay mabautismuhan, nagsimula Siyang matukso, pagkatapos ay sinimulan Niyang gampanan ang Kanyang ministeryo at gumawa, at nagtaglay ng kapangyarihan, at karunungan, at awtoridad. Hindi ito nangangahulugang hindi kumilos sa Kanya ang Banal na Espiritu, o wala sa Kanya bago ang Kanyang bautismo. Bago ang Kanyang bautismo, ang Banal na Espiritu ay nanahan sa Kanya ngunit hindi opisyal na sinimulan ang gawain, dahil may mga limitasyon kung kailan ginagawa ng Diyos ang Kanyang gawain, at bukod dito, ang mga karaniwang tao ay may karaniwang paraan ng paglaki. Ang Banal na Espiritu ay palaging nananahan sa Kanya. Nang isinilang si Jesus, Siya ay kakaiba mula sa lahat, at lumabas ang isang tala sa umaga; bago Siya isilang, nagpakita ang isang anghel kay Jose sa isang panaginip at nagsabi na si Maria ay manganganak ng isang sanggol na lalaki, at ang sanggol na iyon ay ipinaglihi sa Banal na Espiritu. Kaya hindi iyon pagkatapos na pagkatapos ng pagbautismo kay Jesus, kung saan din opisyal na nagsimula ang Banal na Espiritu sa Kanyang gawain, na ang Banal na Espiritu ay bumaba sa Kanya. Ang kasabihan na ang Banal na Espiritu ay bumaba sa Kanya na parang isang kalapati ay tumutukoy sa opisyal na pagsisimula ng Kanyang ministeryo. Ang Espiritu ng Diyos ay nananahan na sa Kanya noon pa man, ngunit hindi Siya nagsimulang gumawa, dahil hindi pa dumarating ang tamang panahon, at ang Banal na Espiritu ay hindi nagsimula ng gawain nang padalos-dalos. Ang Banal na Espiritu ay nagpatotoo sa Kanya sa pamamagitan ng bautismo. Nang Siya ay umahon mula sa tubig, opisyal na nagsimulang kumilos ang Banal na Espiritu sa Kanya, na nagpahiwatig na ang katawan ng Diyos na naging-tao ay nagsimulang isakatuparan ang Kanyang ministeryo, at nasimulan ang gawain ng pagtubos, iyon ay, ang Kapanahunan ng Biyaya ay opisyal na nagsimula. Kaya, may oras para sa gawain ng Diyos, anuman ang isagawa Niyang gawain. Matapos ang Kanyang bautismo, walang natatanging pagbabago kay Jesus; Siya’y nasa Kanyang orihinal na katawang-tao pa rin. Ito ay dahil lang sa sinimulan Niya ang Kanyang gawain at ibinunyag ang Kanyang pagkakakilanlan, at Siya ay puno ng awtoridad at kapangyarihan. Sa bagay na ito, Siya ay iba na mula sa dati. Iba na ang Kanyang pagkakakilanlan, maaaring sabihin na mayroong makabuluhang pagbabago sa Kanyang kalagayan; ito ang patotoo ng Banal na Espiritu, at hindi ang gawaing isinagawa ng tao. Sa simula, hindi alam ng mga tao, at mayroon lang silang kaunting nalaman nang nagpatotoo ang Banal na Espiritu para kay Jesus sa ganoong paraan. Kung nagsagawa ng dakilang gawain si Jesus bago magpatotoo ang Banal na Espiritu sa Kanya, ngunit wala ang patotoo ng Diyos Mismo, kaya gaano man kadakila ang Kanyang gawain, hindi malalaman ng mga tao ang Kanyang pagkakakilanlan, dahil hindi magkakaroon ng kakayahan ang mga mata ng tao na makita ito. Kung wala ang hakbang ng pagpapatotoo ng Banal na Espiritu, walang makakikilala sa Kanya bilang Diyos na nagkatawang-tao. Kung, matapos magpatotoo ng Banal na Espiritu sa Kanya, at si Jesus ay nagpatuloy na gumawa sa parehong paraan, na walang pagkakaiba, sa gayon hindi ito magkakaroon ng ganoong epekto. At dito pangunahing ipinakita din ang gawain ng Banal na Espiritu. Matapos magpatotoo ng Banal na Espiritu, kinailangang magpakita ang Banal na Espiritu, nang sa gayon ay iyong mamalas na Siya ang Diyos, na nasa Kanya ang Espiritu ng Diyos; hindi mali ang patotoo ng Diyos, at ito ang magpapatunay na ang Kanyang patotoo ay tama. Kung ang gawain noon at ngayon ay iisa, kung gayon ang ministeryo Niya ng pagkakatawang-tao, at ang gawain ng Banal na Espiritu, ay hindi mabibigyang-diin, kaya hindi magkakaroon ng kakayahan ang mga tao na makilala ang gawain ng Banal na Espiritu, dahil walang malinaw na pagkakaiba. Matapos magpatotoo, nararapat panindigan ng Banal na Espiritu ang patotoong ito, kaya kinailangan Niyang ipahayag ang Kanyang karunungan at awtoridad sa pamamagitan ni Jesus, na naiiba mula sa mga nakaraan. Syempre, hindi ito ang epekto ng bautismo; ang bautismo ay isang pagdiriwang lang, ang bautismo ay isang paraan lang upang maipakita na oras na upang isagawa ang Kanyang ministeryo. Ang ganoong gawain ay upang maipakita nang malinaw ang dakilang kapangyarihan ng Diyos, maipakita nang malinaw ang patotoo ng Banal na Espiritu, at pananagutan ng Banal na Espiritu ang patotoong ito hanggang sa pinaka-wakas. Bago isagawa ang Kanyang ministeryo, nakinig din si Jesus sa mga turo, nangaral at nagpalaganap ng ebanghelyo sa iba’t ibang lugar. Hindi Siya nagsagawa ng anumang dakilang gawain dahil hindi pa dumarating ang oras upang isagawa Niya ang Kanyang ministeryo, at gayon din dahil mapagpakumbabang nagtago ang Diyos Mismo sa Kanyang katawang-tao, at hindi nagsagawa ng anumang gawain hanggang dumating ang tamang panahon. Hindi Siya gumawa bago ang bautismo dahil sa dalawang dahilan: Una, dahil ang Banal na Espiritu ay hindi pa opisyal na bumababa sa Kanya upang gumawa (maaaring sabihin na, hindi pa ipinagkaloob ng Banal na Espiritu kay Jesus ang kapangyarihan at awtoridad upang isagawa ang ganoong gawain), at kahit na nalaman Niya ang Kanyang pagkakakilanlan, wala sanang kakayahan si Jesus na isagawa ang gawain na nilayon Niyang gawin paglaon, at kinailangang maghintay hanggang sa araw ng Kanyang bautismo. Ito ang panahon ng Diyos, at walang may kakayahang sumalungat dito, kahit na si Jesus Mismo; hindi kayang gambalain ni Jesus Mismo ang Kanyang sariling gawain. Syempre, ito ang pagpapakumbaba ng Diyos, at gayundin ang kautusan ng gawain ng Diyos; kung ang Espiritu ng Diyos ay hindi gumawa, walang makagagawa sa Kanyang gawain. Pangalawa, bago Siya sumailalim sa bautismo, Siya ay isang napaka-karaniwan at ordinaryong tao lang, at walang pinagkaiba mula sa mga karaniwan at ordinaryong tao; ito ang isang aspeto kung paanong ang Diyos na nagkatawang-tao ay hindi nakahihigit sa karaniwan. Hindi sinalungat ng Diyos na nagkatawang-tao ang pagsasaayos ng Espiritu ng Diyos; Siya ay gumawa sa maayos na paraan at napaka-normal. Pagkatapos lang ng bautismo saka nagkaroon ng awtoridad at kapangyarihan ang Kanyang gawain. Maaaring sabihin, na kahit Siya ang Diyos na nagkatawang-tao, hindi Siya nagsagawa ng mga hindi pangkaraniwang gawa, at lumaki na katulad ng mga normal na tao. Kung nalaman agad ni Jesus ang Kanyang pagkakakilanlan, at nagsagawa ng mga dakilang gawain sa buong lupain bago ang Kanyang bautismo, at naging kakaiba mula sa normal na tao, ipinapakita ang sarili Niya bilang katangi-tangi, sa gayon hindi lang magiging imposible para kay Juan na isagawa ang Kanyang gawain, ngunit hindi rin magkakaroon ng paraan upang masimulan ng Diyos ang susunod na yugto ng Kanyang gawain. At kaya ito sana ay magpapatunay na ang ginawa ng Diyos ay mali, at sa tao, magmimistulang ang Espiritu ng Diyos at ang naging-taong katawan ng Diyos ay hindi nagmula sa iisang pinanggalingan. Kaya, ang gawain ni Jesus na naitala sa Biblia ay ang gawain na isinagawa matapos Siyang bautismuhan, ang gawaing isinagawa sa loob ng tatlong taon. Hindi naitala sa Biblia ang Kanyang ginawa bago Siya sumailalim sa bautismo dahil hindi Niya isinagawa ang gawaing ito bago Siya bautismuhan. Isa lang Siyang karaniwang tao, at kumatawan sa isang karaniwang tao; bago sinimulan ni Jesus na isagawa ang Kanyang ministeryo, wala Siyang ipinagkaiba mula sa mga karaniwang tao, at ang iba ay walang makitang pagkakaiba sa Kanya. Nang si Jesus ay tumuntong sa gulang na 29, nalaman Niyang naisakatuparan na Niya ang isang yugto sa gawain ng Diyos; bago noon, Siya Mismo ay hindi alam, dahil ang gawaing isinagawa ng Diyos ay hindi higit sa karaniwan. Nang dumalo Siya sa isang pagtitipon sa sinagoga noong Siya ay labindalawang-taong gulang, hinahanap Siya ni Maria, at isang pangungusap lang ang Kanyang sinabi, sa parehong paraan ng kahit na sinumang bata: “Inay! Hindi mo ba alam na dapat Kong unahin ang kalooban ng Aking Ama kaysa sa lahat?” Syempre, dahil Siya ay ipinagbuntis mula sa Banal na Espiritu, hindi ba Siya maituturing na katangi-tangi sa ibang paraan? Ngunit ang Kanyang pagiging katangi-tangi ay hindi nangangahulugang Siya ay higit sa pangkaraniwan, maliban lamang na minahal Niya ang Diyos nang higit kaysa sa sinumang ibang bata. Kahit na Siya ay isang tao sa paningin, ang Kanyang diwa ay katangi-tangi pa rin at iba sa lahat. Ngunit pagkatapos lamang ng Kanyang bautismo, saka Niya naramdaman ang pagkilos ng Banal na Espiritu sa Kanya, naramdaman Niya na Siya ang Diyos Mismo. Nang narating lamang Niya ang gulang na 33, talagang naunawaan Niyang hinangad isagawa ng Banal na Espiritu sa Kanya ang gawain ng pagpapapako sa krus. Sa gulang na 32, nalaman Niya ang ilang mga katotohanang panloob, katulad ng mga nakasulat sa Ebanghelyo ni Mateo: “At sumagot si Simon Pedro at sinabi, Ikaw ang Cristo, Ang anak ng Dios na buhay. … Mula ng panahong yao’y nagpasimulang ipinakilala ni Jesus sa kaniyang mga alagad, na kinakailangang siya’y pumaroon sa Jerusalem, at magbata ng maraming bagay sa matatanda at sa mga pangulong saserdote at sa mga eskriba, at siya’y patayin, at muling ibangon sa ikatlong araw.” Hindi Niya alam sa simula pa ang gawain na Kanyang isasagawa, ngunit sa isang tiyak na panahon. Hindi Niya ganap na nalaman nang Siya ay isinilang; unti-unting kumilos sa Kanya ang Banal na Espiritu, at mayroong paraan ng paggawa. Kung sa simula pa lang, nalaman Niyang Siya ay Diyos at Kristo, at ang nagkatawang-taong Anak ng tao, na kailangan Niyang isakatuparan ang gawain ng pagpapapako sa krus, sa gayon bakit hindi Siya gumawa dati pa? Bakit pagkatapos lamang Niyang sabihin sa Kanyang mga disipulo ang tungkol sa Kanyang ministeryo ay nakaramdam si Jesus ng kalungkutan, at taimtim na nanalangin para rito? Bakit nagbukas ng daan si Juan para sa Kanya at binautismuhan Siya bago Niya naunawaan ang maraming bagayna hindi Niya maunawaan? Pinatutunayan nito na ito ang gawain ng Diyos na naging-tao sa katawan, at upang Kanyang maunawaan, at makamit, mayroong proseso, dahil Siya ang Diyos na naging-tao sa katawan, na ang gawain ay iba mula sa mga direktang ginawa ng Banal na Espiritu.

Ang bawat hakbang sa gawain ng Diyos ay sumusunod sa iisang agos, at kaya sa anim na libong taon ng plano ng pamamahala ng Diyos, ang bawat hakbang ay malapit na sinusundan ng pangalawa, mula sa pagkakatatag ng mundo hanggang sa kasalukuyan. Kung walang magbibigay-daan, sa gayon walang makasusunod; dahil may mga nakasunod, may mga nagbigay-daan. Sa paraang ito, ang bawat hakbang ng gawain ay naipasa. Ang unang hakbang ay sinusundan ng pangalawa, at kung walang magbubukas ng daan, magiging imposible na simulan ang gawain, at walang magiging paraan ang Diyos upang sumulong sa Kanyang gawain. Walang hakbang ang sumasalungat sa iba, at ang bawat isa ay sumusunod sa una na parang agos; ang lahat ng ito ay isinagawa ng iisang Espiritu. Ngunit hindi alintana kung may naghanda ng daraanan, o nagsagawa ng gawain ng iba, hindi ito nagpapasiya ng kanilang pagkakakilanlan. Hindi ba tama ito? Si Juan ang nagbukas ng daan, at isinagawa ni Jesus ang Kanyang gawain, ito ba ay nagpapatunay na ang pagkakakilanlan ni Jesus ay mas mababa sa pagkakakilanlan ni Juan? Isinagawa ni Jehova ang Kanyang gawain bago si Jesus, masasabi mo ba na mas mataas si Jehova kaysa kay Jesus? Hindi mahalaga kung sila man ang nagbigay-daan o nagsagawa ng gawain ng iba; ang pinakamahalaga ay ang diwa ng kanilang gawain, at ang pagkakakilanlan na kanilang kinakatawan. Hindi ba tama ito? Dahil nagbalak ang Diyos na gumawa sa kalagitnaan ng mga tao, kinailangan Niyang itaas ang mga magbibigay-daan. Nang si Juan ay nagsimulang mangaral, at nagsabing, “Ihanda ninyo ang daan ng Panginoon, tuwirin ninyo ang kaniyang mga landas. Mangagsisi kayo; sapagka’t malapit na ang kaharian ng langit.” Nangusap siya sa ganoong paraan mula sa pinaka-simula, at bakit niya nasabi ang mga salitang ito? Sa pagkakasunud-sunod ng mga salitang ito, si Juan ang unang nangusap ng ebanghelyo sa kaharian ng langit, si Jesus ang sumunod na nangusap. Ayon sa pagkaintindi ng tao, si Juan ang nagbukas ng bagong landas, at syempre higit na dakila si Juan kaysa kay Jesus. Ngunit hindi sinabi ni Juan na siya ang Kristo, at hindi nagpatotoo ang Diyos sa kanya bilang minamahal na Anak ng Diyos, ginamit lang siya upang buksan at ihanda ang daan para sa Panginoon. Siya ang nagbigay-daan para kay Jesus, ngunit hindi siya maaaring gumawa sa ngalan ni Jesus. Ang lahat ng gawain ng tao ay pinananatili rin ng Banal na Espiritu.

Sa Panahon ng Lumang Tipan, si Jehova ang nanguna sa daan, at ang gawain ni Jehova ay kumatawan sa buong panahon ng Lumang Tipan, at ang lahat ng gawaing isinagawa sa Israel. Itinaguyod lang ni Moises ang gawaing ito sa lupa, at ang kanyang paghihirap ay maituturing na pakikipagtulungan ng tao. Sa panahong iyon, si Jehova ang nangusap, at tinawag Niya si Moises, at siya ay itinaas sa kalagitnaan ng mga tao sa Israel, at inatasan Niya si Moises upang pangunahan ang mga tao sa ilang papunta sa Canaan. Hindi lang ito gawain ni Moises, ngunit ito ay personal na iniutos ni Jehova, kaya si Moises ay hindi maaaring tawaging Diyos. Si Moises rin ang naglatag ng kautusan, ngunit ang kautusang ito ay personal na iniutos ni Jehova, na Siyang nagsanhi na sabihin ni Moises. Gumawa rin si Jesus ng mga utos, at pinawalang-bisa ang mga kautusan sa Lumang Tipan at ibinigay ang mga utos para sa bagong panahon. Bakit si Jesus ay Diyos Mismo? Dahil ang mga ito ay hindi magkakapareho. Sa panahong iyon, ang gawaing isinagawa ni Moises ay hindi kumatawan sa panahon, ni hindi rin ito nagbukas ng bagong daan; siya ay naunang pinangasiwaan ni Jehovah, at siya ay ginamit lamang ng Diyos. Nang dumating si Jesus, nagsagawa si Juan ng gawain ng pagbibigay-daan at nagsimulang ipalaganap ang ebanghelyo ng kaharian ng langit (sinimulan ito ng Banal na Espiritu). Nang nagpakita si Jesus, direkta Niyang isinagawa ang Kanyang gawain, ngunit may malaking pagkakaiba sa Kanyang gawain at ang gawain at mga pagbigkas ni Moises. Si Isaias ay nagpahayag din ng maraming hula, ngunit bakit hindi siya ang Diyos Mismo? Hindi nagpahayag ng maraming hula si Jesus, ngunit bakit Siya itinuring na Diyos Mismo? Walang naglalakas-loob magsabing ang gawain ni Jesus sa panahong iyon ay mula sa Banal na Espiritu, ni hindi rin sila naglakas-loob magsabing ito’y mula sa kalooban ng tao, o ito ay ganap na gawain ng Diyos Mismo. Walang paraan ang tao na magsuri ng ganoong mga bagay. Maaaring sabihin na si Isaias ay nagsagawa ng ganoong mga gawain, at nagpahayag ng ganoong mga hula, at ang lahat ng ito ay mula sa Banal na Espiritu; hindi ito direktang nagmula kay Isaias mismo, ngunit ito ay mga pagbubunyag mula kay Jehova. Hindi nagsagawa ng maraming gawain si Jesus, at hindi nangusap ng maraming salita, ni hindi rin Siya nagpahayag ng maraming hula. Para sa tao, ang Kanyang mga pangaral ay hindi masyadong itinaas, ngunit Siya pa rin ang Diyos Mismo, at iyon ay hindi maipapaliwanag ng tao. Walang sinuman ang naniwala kay Juan, o kay Isaias, o kay David, ni walang sinuman ang tumawag na Diyos sa kanila, o Diyos na David, o Diyos na Juan; walang nagsabi ng ganoon, at si Jesus lang ang kaylanma’y tinawag na Kristo. Ang pag-uuring ito ay ginawa ayon sa patotoo ng Diyos, sa isinagawa Niyang gawain, at sa ministeryong Kanyang isinakatuparan. Kaugnay ng mga dakilang tao sa Biblia—Abraham, David, Josue, Daniel, Isaias, Juan at Jesus—sa pamamagitan ng mga gawaing kanilang isinagawa, masasabi mo kung sino ang Diyos Mismo, at kung sino ang mga propeta at kung sino ang mga apostol. Kung sino ang mga ginamit ng Diyos, at kung sino ang Diyos Mismo, ay nakita ang pagkakaiba at natukoy sa pamamagitan ng kanilang diwa at ang uri ng gawain na kanilang isinagawa. Kung hindi mo kayang makita ang pagkakaiba, sa gayon ito’y nagpapatunay na hindi mo alam ang kahulugan ng paniniwala sa Diyos. Si Jesus ay Diyos dahil nangusap Siya ng maraming salita, at nagsagawa ng maraming gawain, partikular na, nagpamalas Siya ng mga himala. Gayundin, si Juan ay nagsagawa rin ng maraming gawain, at nangusap ng maraming salita, gayundin si Moises; bakit hindi sila tinawag na Diyos? Si Adan ay direktang nilikha ng Diyos; bakit hindi Siya tinawag na Diyos, sa halip ay tinawag lang na nilalang? Kung may magsasabi sa’yo, “Ngayon, nagsagawa ng maraming gawain ang Diyos, nangusap ng maraming salita; Siya ang Diyos Mismo. Samakatwid, dapat ding Diyos si Moises dahil siya ay nangusap ng maraming salita!” dapat may ganting-tanong ka sa kanila, “Sa panahong iyon, bakit nagpapatotoo ang Diyos kay Jesus, at hindi kay Juan, bilang Diyos Mismo? Hindi ba dumating si Juan bago kay Jesus? Ano ang mas dakila, ang gawain ni Juan o ni Jesus? Para sa tao, nagmimistulang mas dakila si Juan kaysa kay Jesus, ngunit bakit nagpatotoo ang Banal na Espiritu kay Jesus at hindi kay Juan?” Pareho ang nangyayari sa ngayon! Sa simula, nang pinangunahan ni Moises ang mga tao sa Israel, nangusap si Jehova sa kanya mula sa mga ulap. Hindi direktang nangusap si Moises, sa halip ay direktang pinangunahan siya ni Jehovah. Ito ang gawain ng Israel sa Lumang Tipan. Wala kay Moises ang Espiritu o ang pagka-Diyos ng Diyos. Hindi niya magagawa ang ganoong gawain, kaya mayroong malaking pagkakaiba sa pagitan ng kanyang ginawa at sa ginawa ni Jesus. At ito ay dahil ang isinagawa nilang gawain ay magkaiba! Maging ang isang tao ay ginamit ng Diyos, o isang propeta, o apostol, o ang Diyos Mismo, ito ay mababatid sa pamamagitan ng uri ng kanyang gawain, at ito ang magwawakas ng iyong pagdududa. Nakasaad sa Biblia na tanging ang Kordero ang makapagbubukas sa pitong selyo. Sa loob ng ilang panahon, maraming mga tagapagpaliwanag ng banal na kasulatan sa mga dakilang tao na iyon, maaari mo bang sabihin na lahat sila ay Kordero? Maaari mo bang sabihin na ang kanilang mga paliwanag ay mula sa Diyos? Sila ay mga tagapagpaliwanag lang; wala silang pagkakakilanlan ng Kordero. Paano sila magiging karapat-dapat na magbukas ng pitong selyo? Ito ay totoo na “Tanging ang Kordero ang makapagbubukas ng pitong selyo,” ngunit hindi Siya pumarito upang buksan lamang ang pitong selyo; walang pangangailangan sa gawaing ito, ito ay ginawa nang hindi sinasadya. Siya ay perpektong malinaw tungkol sa Kanyang sariling gawain; kailangan ba Niyang maglaan ng maraming oras upang maipaliwanag ang banal na kasulatan? Dapat bang idagdag ang “panahon ng Kordero na nagpapaliwanag ng banal na kasulatan” sa anim na libong taon ng gawain? Pumarito Siya upang magsagawa ng bagong gawain, ngunit Siya rin ang nagbibigay ng mga pagbubunyag tungkol sa mga gawain sa nakaraan, ipinauunawa sa mga tao ang katotohanan ng anim na libong taong gawain. Hindi na kailangang ipaliwanag ang sobrang dami ng sipi mula sa Biblia; ang susi ay ang gawain ngayon, na siyang mahalaga. Dapat mong malaman na hindi dumating ang Diyos upang magbukas ng pitong selyo, pumarito Siya upang isagawa ang gawain ng pagliligtas.

Ang alam mo lang ay bababa si Jesus sa huling mga araw, ngunit paano Siya bababa? Ang makasalanang tulad mo, na natubos pa lang, at hindi nabago, at hindi ginawang perpekto ng Diyos, susundin mo ba kung ano ang nais ng Diyos? Para sa iyo, ikaw na siyang nananahan pa rin sa iyong dating sarili, totoo na ikaw ay iniligtas ni Jesus, at ikaw ay hindi itinuturing na isang makasalanan dahil sa kaligtasan ng Diyos, ngunit hindi ito nagpapatunay na ikaw ay hindi makasalanan, at hindi marumi. Paano ka nagiging banal kung hindi ka pa nababago? Sa iyong kalooban, ikaw ay puno ng karumihan, kasakiman at kasamaan, ngunit ninanais mo pa rin na bumaba kasama ni Jesus—napakapalad mo naman! Nagmintis ka sa isang hakbang sa iyong paniniwala sa Diyos: Ikaw ay natubos lang, ngunit hindi nabago. Upang ikaw ay makasunod sa ninanais ng Diyos, ang Diyos ang personal na gagawa ng pagbabago at paglilinis sa’yo; kung ikaw ay tinubos lang, hindi ka magkakaroon ng kakayahang magtamo ng kabanalan. Sa paraang ito hindi ka magiging karapat-dapat na makibahagi sa mga biyaya ng Diyos, dahil nakalimutan mo ang isang hakbang sa gawain ng Diyos na pamamahala sa tao, na isang mahalagang hakbang sa pagbabago at pag-perpekto. Kaya ikaw, na isang makasalanang tinubos, ay walang kakayahang direktang matamo ang pamana ng Diyos.

Kung wala ang pagsisimula ng bagong yugto ng gawain na ito, sino ang nakaaalam kung hanggang saan kayo makararating, kayong mga ebanghelista, mangangaral, tagapagpaliwanag, at tinatawag na mga dakilang espiritwal na tao! Kung wala ang pagsisimula ng bagong yugto ng gawain na ito, ang inyong sinasabi ay lipas na! Ito ay alinman sa pag-akyat sa trono, o ang paghahanda sa katayuan ng pagiging hari; alin man sa pagtatanggi sa sarili o pagsupil sa katawan ng isa; alin man sa pagiging matiisin o pagkatuto sa aral ng mga bagay; alin man sa kababaang-loob o pag-ibig. Hindi ba’t ito’y pagsabi lang ng dating parehong aral? Ito ay isang kalagayan lang ng pagtawag ng parehong bagay sa magkaibang pangalan! Alin man sa pagtatakip sa ulo ng isang tao at paghahati ng tinapay, o pagpapatong ng mga kamay at pagdarasal, at pagpapagaling sa may sakit at pagpapalayas sa mga demonyo. Magkakaroon ba ng anumang bagong gawain? Magkakaroon ba ng anumang inaasam na pag-unlad? Kung ikaw ay magpapatuloy na mamuhay ng ganito, susunod ka na parang bulag sa mga aral, o mananatili sa kaugalian. Naniniwala kayo na ang inyong gawain ay napakatayog, ngunit hindi ninyo ba alam na lahat ito ay ipinasa at itinuro ng mga “matatandang tao” noong sinaunang panahon? Hindi ba’t ang inyong mga sinasabi at ginagawa ay mga huling salita ng mga matatandang tao? Hindi ba’t ito ay mga utos ng mga matatandang tao bago sila namatay? Sa tingin ba ninyo na ang inyong mga kilos ay nakahihigit sa kilos ng mga apostol at propeta sa mga nakaraang salinlahi, at nakahihigit pa sa lahat ng bagay? Ang simula ng yugtong ito ng gawain ay nagwakas sa inyong pagsamba sa gawain ni Witness Lee na paghahangad na maging hari at pag-akyat sa trono, at pinigil ang iyong paghahambog at pag-iingay, upang hindi kayo makialam sa yugtong ito ng gawain. Kung wala ang yugto ng gawain na ito, kayo ay lulubog nang mas malalim sa hindi na matutubos. Napakarami ng mga lipas na nasa inyo! Sa kabutihang-palad ang gawain sa ngayon ay ibinalik kayo; kung hindi, sino ang nakakaalam kung saang landas kayo pupunta! Dahil ang Diyos ay ang Diyos na laging bago at hindi naluluma, bakit hindi ka naghahangad ng mga bagong bagay? Bakit ka nananatili sa mga lumang bagay? At kaya, ang pag-alam sa gawain ng Banal na Espiritu ngayon ang pinakamahalaga!

Mga Talababa:

a. Ang orihinal na teksto ay hindi isinama ang “ang pagkaunawa sa.”

b. Ang orihinal na teksto ay hindi isinama ang “naglalakad sa.”

c. Ang orihinal na teksto ay hindi isinama ang “ang pagsubok ng.”
 

Pinagmumulan:https://tl.kingdomsalvation.org/concerning-appellations-and-identity.html