Karamihan sa mga tao sa relihiyosong mundo ay naniniwala na ang sinabi ng Panginoong Jesus sa krus na “Naganap na” (Juan 19:30) ay patunay na lubos nang natapos ang gawain ng pagliligtas ng Diyos, subali’t pinatototohanan mo na nagbalik na ang Panginoon sa katawang-tao para ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng paghatol simula sa tahanan ng Diyos para lubusang iligtas ang mga tao. Kaya paano ba talaga dapat maunawaan ng isang tao ang gawain ng Diyos na iligtas ang sangkatauhan? Hindi pa malinaw sa amin ang aspetong ito ng katotohanan, kaya pakibahagi naman ito sa amin.
Sagot: Nang sabihin ng Panginoong Jesus sa krus na “Naganap na” (Juan 19:30), ano ba talaga ang tinutukoy Niya? Ibig ba Niyang sabihin, tapos na ang gawain ng pagtubos, o tapos na ang gawain ng Diyos na lubos na iligtas ang sangkatauhan? Talaga kayang alam ng mga tao noon? Masasabi na walang nakaalam niyan. Ang sinabi lang ng Panginoong Jesus ay dalawang salita: “Naganap na.” Hindi Niya sinabi na tapos na ang gawain ng Diyos na iligtas ang sangkatauhan. Hindi talaga mauunawaan ng mga tao kailanman kung ano ang tinutukoy ng Panginoong Jesus nang sabihin Niyang, “Naganap na.” Bakit mangangahas ang sinuman na ipaliwanag ang mga salita ng Panginoon ayon sa sarili niyang mga ideya? Bakit kayo mangangahas na basta bigyang-kahulugan ang mga katagang “Naganap na”? Ito’y walang iba kundi ang walang-habas na pagpapalit ng sariling mga ideya ng tao sa mga salita ng Panginoong Jesus. Isipin ninyong lahat ito, kung ang sinabi ng Panginoong Jesus na “Naganap na” ay nagpapahiwatig na ang gawain ng Diyos na iligtas ang buong sangkatauhan ay kumpleto na, bakit nagpropesiya ang Panginoon, na nagsasabing, “Mayroon pa akong maraming bagay na sa inyo ay sasabihin, nguni’t ngayon ay hindi ninyo mangatitiis. Gayon ma’y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan: sapagka’t hindi siya magsasalita ng mula sa kaniyang sarili; kundi ang anomang bagay na kaniyang marinig, ang mga ito ang kaniyang sasalitain: at kaniyang ipahahayag sa inyo ang mga bagay na magsisidating” (Juan 16:12–13). Paano natin uunawain ito? Ayon din sa nakatala sa Ebanghelyo ni Juan, Kapitulo 12, Bersikulo 47–48, sinabi ng Panginoong Jesus: “At kung ang sinomang tao’y nakikinig sa aking mga pananalita, at hindi ingatan, ay hindi ko siya hinahatulan: sapagka’t hindi ako naparito upang humatol sa sanglibutan, kundi upang iligtas ang sanglibutan. Ang nagtatakuwil sa akin, at hindi tumatanggap sa aking mga pananalita, ay mayroong isang hahatol sa kaniya: ang salitang aking sinalita, ay siyang sa kaniya’y hahatol sa huling araw.” Malinaw na sinasabi sa atin ng mga salita ng Panginoong Jesus na babalik ang Panginoon para ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng paghatol. May propesiya rin sa Biblia na: “Sapagka’t dumating na ang panahon ng pasimula ng paghuhukom sa bahay ng Dios” (1 Pedro 4:17). Ayon sa sinasabi ng pastor at elder, kung kinumpleto ng pagpapako sa Panginoong Jesus sa krus ang buong gawain ng pagliligtas sa sangkatauhan, paano magkakatotoo ang propesiya ng Panginoong Jesus na, “Gayon ma’y kung siya, ang Espiritu ng katotohanan ay dumating, ay papatnubayan niya kayo sa buong katotohanan,” paano ito magkakatotoo? Hindi ba magkakatotoo ang propesiya ng Panginoong Jesus na babalik Siya para ipahayag ang katotohanan at gawin ang gawain ng paghatol? Kung gayon, malinaw na hindi tugma ang sinasabi ng pastor at elder sa mga salita ng Panginoong Jesus, at hindi tugma sa realidad ng gawain ng Diyos. Dapat nating malamang lahat na ang ginawa ng Panginoong Jesus ay gawain ng pagtubos sa sangkatauhan. Ang kailangan lang nating gawin ay tanggapin ang Panginoong Jesus, magkumpisal at magsisi sa Kanyang harapan, at mapapatawad ang ating mga kasalanan. Sa gayon ay karapat-dapat tayong manalangin sa Panginoon, at matatamasa natin ang biyayang kaloob ng Panginoon. Anuman ang kasalanan, hindi na tayo hahatulan ayon sa kautusan. Ito ang kinalabasan ng gawain ng pagtubos ng Panginoong Jesus. Ito ang tunay na kahulugan ng mga katagang “kaligtasan sa pamamagitan ng pananampalataya” na madalas nating sabihin. Mula sa kinalabasang nakamit ng gawain ng Panginoong Jesus mas napapatunayan natin na ang gawain ng Panginoong Jesus ay pagtubos lamang. Hindi ito gawain ng paghatol, pagdadalisay, at paggawang perpekto sa mga tao sa mga huling araw. Kahit napapatawad ang ating mga kasalanan sa pamamagitan ng pananalig sa Panginoong Jesus, at hindi na tayo gaanong nagkakasala, at mabuti na ang ating pag-uugali, hindi pa tayo lubos na lumalayo sa pagkakasala at hindi pa tayo naging dalisay, at lubos na naligtas, hindi ba? Hindi ba’t madalas pa rin tayong nagsisinungaling at nagkakasala? Hindi ba’t sakim pa rin tayo at masama ang iniisip? Hindi ba’t naiinggit pa rin tayo sa iba, at namumuhi sa iba? Hindi ba’t puno ng kayabangan at pandaraya ang ating puso? Hindi ba’t gumagaya pa rin tayo sa mga makamundong kalakaran, kumakapit sa kayamanan, at nag-iimbot ng kaluwalhatian? Sinisisi pa ng ilang tao ang Diyos, kapag nahuli o pinahirapan sila ng komunistang gobyerno ng Tsina. Nagbibigay pa sila ng nakasulat na mga pahayag ng pagsisisi kung saan itinatanggi nila ang Diyos, at pinagtataksilan ang Diyos. Lalo’t patungkol sa pagpapahayag ng katotohanan at gawain ng paghatol ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, hinuhusgahan at tinutuligsa ng mga tao ang gawain ng Diyos batay sa sarili nilang mga paniwala at kuru-kuro, hindi ba? Kung gayon, sa ating pananalig sa Panginoon, napapatawad lang ang ating mga kasalanan. Pero nananatili sa atin ang kalikasan ni Satanas at ang disposisyon ni Satanas. Kaya nagkakasala tayo at kinakalaban natin ang Diyos. Kung hindi mawawala ang ating likas na pagkamakasalanan, kakalabanin natin at pagtataksilan ang Diyos, at ituturing Siyang kaaway. Masasabi mo ba na nararapat ang taong iyon na makapasok sa kaharian ng langit? Dapat ay malinaw na ngayon na sa pagsasabi ng “Naganap na,” ang ibig sabihin lang ng Panginoong Jesus ay tapos na ang gawain ng pagtubos. Tiyak na hindi Niya sinabing tapos na ang buong gawain ng pagliligtas sa sangkatauhan. Naparito ang Makapangyarihang Diyos na nagkatawang-tao sa mga huling araw para ipahayag ang katotohanan, at para gawin ang gawain ng paghatol simula sa tahanan ng Diyos. Ang pagparitong ito ay para lubos na gawing dalisay ang mga tao, at lubos silang iligtas, para maalis ang ugat ng problema ng kasalanan sa kalooban ng mga tao, para mapalaya ang mga tao mula sa kasalanan at magtamo ng kadalisayan, para magtamo ng lubos na kaligtasan at makapasok sa kaharian ng Diyos. Basahin natin ang ilan pang talata ng mga salita ng Makapangyarihang Diyos, para mas malinaw natin itong maunawaan.
Sabi ng Makapangyarihang Diyos, “Ang isang makasalanang tulad mo, na katutubos pa lang, at hindi pa nabago, at hindi pa nagawang perpekto ng Diyos, makakaayon ka ba ng puso ng Diyos? Para sa iyo, ang dating ikaw, totoo na ikaw ay iniligtas ni Jesus, at ikaw ay hindi itinuturing na isang makasalanan dahil sa pagliligtas ng Diyos, ngunit hindi ito nagpapatunay na ikaw ay hindi makasalanan, at hindi marumi. Paano ka magiging banal kung hindi ka pa nababago? Sa iyong kalooban, puno ka ng karumihan, kasakiman at kasamaan, ngunit ninanais mo pa ring bumaba na kasama ni Jesus—napakasuwerte mo naman! Nalagpasan mo ang isang hakbang sa iyong pananalig sa Diyos: Natubos ka lang, ngunit hindi pa nabago. Para maging kaayon ka ng puso ng Diyos, kailangan ay ang Diyos Mismo ang gumawa ng gawain ng pagbabago at paglilinis sa iyo; kung ikaw ay tinubos lamang, wala kang kakayahang magtamo ng kabanalan. Dahil dito hindi ka magiging karapat-dapat na makibahagi sa magagandang biyaya ng Diyos, dahil nalagpasan mo ang isang hakbang sa gawain ng Diyos na pamamahala sa tao, na isang mahalagang hakbang sa pagbabago at pagperpekto. Kaya ikaw, na isang makasalanang katutubos pa lang, ay walang kakayahang direktang manahin ang pamana ng Diyos” (“Hinggil sa mga Pangalan at Pagkakakilanlan” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
“ Dapat mong malaman kung anong uri ng mga tao ang Aking nais; yaong mga hindi dalisay ay hindi pinapayagang makapasok sa kaharian, yaong mga hindi dalisay ay hindi pinahihintulutang dungisan ang banal na lupain. Kahit maaaring marami ka nang nagawa, at nakagawa na sa loob ng maraming taon, sa huli kung kalunus-lunos pa rin ang iyong karumihan—hindi katanggap-tanggap sa batas ng Langit na nais mong pumasok sa Aking kaharian! Mula sa pundasyon ng mundo hanggang ngayon, hindi Ako kailanman nakapag-alok ng madaling daan patungo sa Aking kaharian para sa mga nanunuyo ng pabor sa Akin. Ito ay isang panuntunan sa langit, at walang sinumang makakasuway rito!” (“Ang Tagumpay o Kabiguan ay Depende sa Landas na Tinatahak ng Tao” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao)
“ Bagaman maraming ginawa si Jesus kapiling ang tao, kinumpleto lamang Niya ang pagtubos sa buong sangkatauhan at naging handog para sa kasalanan ng tao, at hindi inalis sa tao ang lahat ng kanyang tiwaling disposisyon. Ang ganap na pagliligtas sa tao mula sa impluwensya ni Satanas ay hindi lamang nangailangan kay Jesus na akuin ang mga kasalanan ng tao bilang handog para sa kasalanan, kundi nangailangan din sa Diyos na gumawa ng mas malaking gawain upang ganap na tanggalin sa tao ang kanyang disposisyon, na nagawang tiwali ni Satanas. At sa gayon, matapos mapatawad ang tao sa kanyang mga kasalanan, ang Diyos ay bumalik na sa katawang-tao upang pangunahan ang tao tungo sa bagong kapanahunan, at sinimulan ang gawain ng pagkastigo at paghatol, at ang gawaing ito ay nagdala sa tao sa isang mas mataas na lupain. Ang lahat ng nagpapasailalim sa Kanyang kapamahalaan ay magtatamasa ng mas mataas na katotohanan at makakatanggap ng mas malalaking pagpapala. Sila’y tunay na mamumuhay sa liwanag, at makakamtan ang katotohanan, ang daan, at ang buhay” (Paunang Salita sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
“ Bago tinubos ang tao, marami sa mga lason ni Satanas ang naitanim na sa kalooban niya at, pagkatapos ng libu-libong taon na nagawang tiwali ni Satanas, nasa kanyang kalooban ang matatag at likas na pagkataong lumalaban sa Diyos. Samakatuwid, kapag natubos na ang tao, ito ay walang iba kundi pagtubos kung saan ang tao ay binili sa mataas na halaga, ngunit ang likas na lason sa kanyang kalooban ay hindi pa naaalis. Ang tao na lubhang nadungisan ay kailangang sumailalim sa isang pagbabago bago maging karapat-dapat na maglingkod sa Diyos. Sa pamamagitan ng gawaing ito ng paghatol at pagkastigo, lubusang malalaman ng tao ang marumi at tiwaling diwa sa kanyang sariling kalooban, at magagawa niyang lubos na magbago at maging malinis. Sa ganitong paraan lamang maaaring maging karapat-dapat na bumalik ang tao sa harap ng luklukan ng Diyos. Lahat ng gawaing ginawa sa araw na ito ay para malinis at mabago ang tao; sa pamamagitan ng paghatol at pagkastigo gamit ang salita, pati na rin sa pagpipino, makakaya ng tao na maiwaksi ang kanyang katiwalian at magawang dalisay. Sa halip na ituring ang yugtong ito ng gawain bilang doon sa pagliligtas, mas akmang sabihin na ito ay ang gawain ng pagdadalisay” (“Ang Hiwaga ng Pagkakatawang-tao (4)” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
“ Ang gawain ng mga huling araw ay upang pagbukud-bukurin ang lahat ayon sa kanilang uri, upang tapusin ang plano ng pamamahala ng Diyos, sapagka’t ang oras ay malapit na at ang araw ng Diyos ay nakarating na. Dinadala ng Diyos ang lahat ng nakapasok sa Kanyang kaharian, iyon ay, lahat ng naging tapat sa Kanya hanggang sa katapusan, tungo sa kapanahunan ng Diyos Mismo. Subali’t, hanggang sa pagdating ng kapanahunan ng Diyos Mismo, ang gawaing gagawin ng Diyos ay hindi upang magmasid sa mga gawa ng tao o magtanong tungkol sa buhay ng tao, kundi upang hatulan ang kanyang paghihimagsik, sapagka’t dadalisayin ng Diyos ang lahat ng lalapit sa harap ng Kanyang luklukan. Lahat ng nakasunod sa mga yapak ng Diyos hanggang sa araw na ito ay yaong mga nagsilapit sa harap ng luklukan ng Diyos, at yamang ganito, ang bawat isang tao na tumatanggap sa gawain ng Diyos sa huling yugto nito ang siyang pinag-uukulan ng pagdadalisay ng Diyos. Sa ibang salita, ang lahat ng tumatanggap sa gawain ng Diyos sa huling yugto nito ang siyang pinag-uukulan ng paghatol ng Diyos” (“Ginagawa ni Cristo ang Gawain ng Paghatol sa Pamamagitan ng Katotohanan” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
“ Dumating na ang mga huling araw. Lahat ng bagay na nilikha ay isasaayos ayon sa uri nila, at hahatiin sa iba’t ibang kategorya ayon sa kanilang likas na katangian. Ito ang sandali na ibubunyag ng Diyos ang kahihinatnan ng sangkatauhan at ang kanilang hantungan. Kung hindi sasailalim sa pagkastigo at paghatol ang mga tao, walang paraan para ilantad ang kanilang pagsuway at kasamaan. Sa pamamagitan lamang ng pagkastigo at paghatol mahahayag ang kahihinatnan ng lahat ng nilikha. Ipinapakita lamang ng tao ang kanyang tunay na kulay kapag siya ay kinakastigo at hinahatulan. Ang masasama ay isasama sa masasama, ang mabubuti sa mabubuti, at buong sangkatauhan ay isasaayos ayon sa kanilang uri. Sa pamamagitan ng pagkastigo at paghatol, ang kahihinatnan ng lahat ng nilikha ay mahahayag, para maparusahan ang mga masasama at magantimpalaan ang mabubuti, at lahat ng tao ay sumasailalim ng kapangyarihan ng Diyos. Ang buong gawaing ito ay kailangang magawa sa pamamagitan ng matuwid na pagkastigo at paghatol. Dahil umabot na sa sukdulan ang katiwalian ng tao at napakalala na ng kanyang pagsuway, ang matuwid na disposisyon lamang ng Diyos, yaong una sa lahat ay pinagsama-sama sa pagkastigo at paghatol, at inihahayag sa mga huling araw, ang lubos na mababago at magagawang ganap ang tao. Ang disposisyong ito lamang ang makapaglalantad sa kasamaan at sa gayon ay mapaparusahan nang matindi ang lahat ng makasalanan” (“Ang Pangitain ng Gawain ng Diyos (3)” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
“ Ang kakanyahan ng gawain ng Diyos na pagkastigo at paghatol ay upang linisin ang sangkatauhan, at ito ay para sa araw ng huling kapahingahan. Kung hindi, ang buong sangkatauhan ay hindi makakasunod sa kanilang sariling uri o makapapasok sa kapahingahan. Ang gawaing ito ay ang tanging landas ng sangkatauhan upang pumasok sa kapahingahan. Tanging ang gawain ng Diyos na paglilinis ang lilinis sa sangkatauhan sa kanilang di-pagkamakatuwiran, at tanging ang Kanyang gawain ng pagkastigo at paghatol ang magbibigay-liwanag sa mga masuwaying bagay sa sangkatauhan, sa gayon ay inihihiwalay yaong mga maaaring maligtas mula roon sa mga hindi, at yaong mga mananatili mula roon sa mga hindi. Kapag natapos ang Kanyang gawain, yaong mga tao na nananatili ay lilinisin at magtatamasa ng isang mas kahanga-hangang ikalawang buhay ng tao sa lupa habang sila ay pumapasok sa isang mas mataas na dako ng sangkatauhan; sa ibang salita, sila ay papasok sa araw ng kapahingahan ng sangkatauhan at mamumuhay kasama ng Diyos. Pagkatapos na sumailalim sa pagkastigo at paghatol yaong mga hindi maaaring manatili, ang kanilang orihinal na mga anyo ay ganap na mabubunyag; pagkatapos nito silang lahat ay wawasakin at, gaya ni Satanas, hindi na papayagang manatiling buhay sa ibabaw ng lupa. Ang sangkatauhan sa hinaharap ay hindi na kabibilangan ng alinman sa ganitong uri ng mga tao; ang mga taong ito ay hindi angkop na pumasok sa lupain ng sukdulang kapahingahan, ni naaangkop man sila na pumasok sa araw ng kapahingahan na pagsasaluhan ng Diyos at ng tao, sapagka’t sila ang puntirya ng kaparusahan at ang masasama, at sila ay hindi matutuwid na tao. … Ang Kanyang panghuling gawain ng pagpaparusa sa masama at paggantimpala sa mabuti ay ganap na natatapos upang lubos na dalisayin ang lahat ng sangkatauhan, sa gayon ay maaari Niyang dalhin ang isang ganap na banal na sangkatauhan sa walang hanggang kapahingahan. Ang yugtong ito ng Kanyang gawain ay ang pinakamaselan Niyang gawain. Ito ang huling yugto ng kabuuan ng Kanyang gawaing pamamahala” (“Ang Diyos at ang Tao ay Magkasamang Papasok sa Kapahingahan” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).
Napakalinaw ng sinasabi ng Makapangyarihang Diyos tungkol sa kahalagahan at kalalabasang nakamtan ng gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw. Natiyak natin na ang gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw ay ang gawaing lubos na nagpapadalisay at nagliligtas sa sangkatauhan. Ang gawain ng pagtubos na ginawa ng Panginoong Jesus ay nagbigay-daan nga sa gawain ng paghatol ng Diyos sa mga huling araw. Ginagawa ng Makapangyarihang Diyos ang gawain ng paghatol at pagdadalisay sa pundasyon ng gawain ng pagtubos ng Panginoong Jesus, na lubos na nagliligtas sa sangkatauhan mula sa kasalanan at nagdadala sa kanila sa kaharian ng Diyos. Hindi ba napakapraktikal ng ginagawang ito ng Diyos? Kung ang tatanggapin lang natin ay ang gawain ng pagtubos ng Panginoong Jesus, at hindi natin tatanggapin ang gawain ng paghatol at pagdadalisay ng Diyos sa mga huling araw, paano tayo magiging karapat-dapat na makapasok sa kaharian ng Diyos? Mukhang sa pananalig sa Diyos, kailangan nating maunawaan ang gawain ng Diyos. Napakahalaga niyan! Pero maraming relihiyosong tao ang nananangan sa paniniwala na maliligtas kung mananampalataya lang. Naniniwala sila na ang pananalig sa Panginoon ay nagpapatawad sa mga kasalanan, lumulutas sa lahat ng problema, sa paniniwalang pinatatawad ng maawain at mapagmahal na Panginoon ang anumang kasalanan ng tao. Itataas Niya silang lahat sa kaharian ng langit pagdating Niya. Sa gayon ay ayaw nilang tanggapin ang gawain ng paghatol ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw. Anong problema ito? Nauunawaan ba ng ganitong klaseng tao ang gawain ng Diyos? Nauunawaan ba nila ang matuwid na disposisyon ng Diyos? Masasabi mo ba na mapapayagan ng Diyos na makapasok sa Kanyang kaharian ang makademonyong kategorya ng taong naghihimagsik laban sa Kanya at kumakalaban sa Kanya? Hindi! Ano ang magiging resulta ng pagpasok ng ganitong klaseng tao sa kaharian ng Diyos? Isipin natin ang isang halimbawa. Kung nadala ang mga Israelitang nanalig sa Diyos na si Jehova sa kaharian ng Diyos, ano sa palagay ninyo ang mangyayari? Ni hindi nila matanggap ang Diyos na nagkatawang-tao, ang Panginoong Jesus, at ginawa rin nila ang lahat para tuligsain ang Panginoong Jesus, at ipinako ang Panginoon Jesus sa krus. Ang makademonyong klase ng taong ito na kumakalaban nang ganito sa Diyos, kung papasok sila sa kaharian ng Diyos, patuloy ba nilang kakalabanin ang Diyos? Mag-aalsa ba sila? Tatangkain ba nilang agawan ng kapangyarihan ang Panginoon? Bakit hindi nangaral ang Panginoong Jesus sa sinagoga? Dahil napakasama ng mga punong saserdote, eskriba, at Fariseong mga Judio. Kaya nilang gawin kahit ano. Alam nating lahat na matapos nilang hulihin ang Panginoong Jesus, binugbog, kinutya, at dinuraan nila Siya. Ibinigay pa Siya sa gobyernong Romano para ipako sa krus. Alam na ng Panginoong Jesus na para silang mga ahas kaya hindi Siya nangaral sa sinagoga. Sa mga huling araw nagbalik na ang Panginoong Jesus. Bakit hindi Siya nangangaral sa mga iglesia? Dahil malulupit lahat ang mga pinuno ng mga iglesia. Kung nagpunta ang Makapangyarihang Diyos na nagkatawang-tao sa mga iglesia, siguradong tatawag sila ng pulis. Siguradong ibibigay nila ang Makapangyarihang Diyos sa gobyernong CCP. Hindi ba totoo iyan? Ngayon mangangahas ba tayong magpunta sa mga iglesia para hayagang magpatotoo para sa Makapangyarihang Diyos? Kung nagpatotoo ka sa kanila tungkol sa Makapangyarihang Diyos, siguradong dudumugin at sisiraan ka nila, at ibibigay ka pa sa Public Security Bureau. Dahil dito, ang mga iglesia sa ngayon ay kapareho ng mga sinagoga ng mga Judio. Lahat ng iyon ay mga lugar na nagtataboy sa Diyos, kumakalaban sa Diyos, at tumutuligsa sa Diyos. Ganoon ba ito? Ipinapakita niyan ang laki ng katiwalian ng sangkatauhan. Sawa na sila at nasusuklam sa katotohanan. Itinatanggi nilang lahat ang pagdating ng Diyos, at naging katulad silang lahat ni Satanas at kontra sila sa Diyos. Kung hindi nagkatawang-tao ang Diyos sa mga huling araw para ipahayag ang katotohanan, hatulan ang mga tao, at dalisayin sila, nawasak na sana ng Diyos ang sangkatauhan dahil kinalaban nila ang Diyos.
—mula sa Mga Klasikong Tanong at Sagot Tungkol sa Ebanghelyo ng Kaharian
Ngayon may ilang tao na itinuturo na ang huling bagay na sinabi ng Panginoong Jesus sa krus ay, “ Naganap na” (Juan 19:30). At saka sinasabi nila: “Noong nagsilbing handog para sa kasalanan ang Panginoong Jesus para sa tao, ginawa na Niya ang gawain ng pagliligtas ng Diyos. Tayo ay napatawad na sa ating mga kasalanan dahil tayo ay naniniwala sa Panginoong Jesus. Tayo ay napangatwiranan na rin sa pamamagitan ng pananampalataya lamang at kaya tayo ay maaaring pumasok sa kaharian ng langit. Tayo ay kailangan lamang maghintay sa pagdadala ng Panginoon.” O sinasabi nila: “Lahat ng bagay ay handa na, kailangan lang natin ang pagdadala.” Maaari ba itong patunayan? Hindi, ito ay hindi maaari. Maaari lamang nating patunayan na ang ating mga kasalanan ay napatawad na, tama ba?. Paano natin ito patutunayan? Hindi mahalaga kung anong uri ng kasalanan ang ginawa mo, kailangan mo lamang manalangin at aminin ang iyong kasalanan at mararamdaman mo ang kagalakan, kapayapaan, at ang iyong espiritu ay mapapalaya mula sa pagkaalipin ng kasalanan. Nakakaramdam ang isang tao ng paglaya kapag wala siyang kasalanan! Tama ito. Kaya maaari nating sabihin na ang handog para sa kasalanan ay lubos na tunay at ito ay isang bagay na lahat ng naniniwala sa Panginoong Jesus ay maaaring kumpirmahin sa pamamagitan ng kanilang mga karanasan. Nguni’t hindi sinabi ng Panginoong Jesus: “Ang paniniwala sa Panginoong Jesus ay magdadala ng pagliligtas mula sa Diyos at ganap na paghiwalay mula sa kasalanan. Kung naniniwala ka sa Panginoong Jesus, ikaw ay pupurihin ng Diyos at papasok sa kaharian ng langit.” Hindi ito sinabi ng Panginoong Jesus, at walang ebidensiya para dito. Bakit walang ebidensiya? Ang mga kasalanan ng tao ay napatawad na, nguni’t maaari ba na ang kanyang satanikong disposisyon at ang kanyang makasalanang kalikasan ay mapatawad? Hindi. Sinabi ba kailanman ng Panginoong Jesus: “Sa sandaling ang inyong mga kasalanan ay pinatawad kayo ay maaaring pumasok sa kaharian ng langit”? Sinabi ba kailanman ng Panginoong Jesus: “Kailangan mo lamang maniwala sa Akin at magkakaroon ng lugar para sa iyo sa kaharian ng langit”? Hindi kailanman sinabi ng Panginoon iyon. Ano ang sinabi ng Panginoong Jesus sa Biblia? “ Hindi ang bawa’t nagsasabi sa akin, Panginoon, Panginoon, ay papasok sa kaharian ng langit; kundi ang gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit” (Mateo 7:21). Kaya ano ang tinutukoy ng “gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit”? Nangangahulugan ito na kailangan mong gawin ang kalooban ng Diyos, sundin ang daan ng Diyos, isagawa ang daan ng katotohanan, iyon ay, ang salita ng Diyos. Ang isang tao ay dapat palaging gawin ang anumang hinihingi ng Diyos na gawin niya, tuparin niya ang lahat ng hinihingi ng Diyos, at dapat manatiling tapat siyang sumusunod sa lahat ng tagubilin ng Diyos, at saka lamang ang tao na iyon ay maaaring pumasok sa kaharian ng langit. Nguni’t ilang tao ang nakatugon sa mga hinihingi ng Diyos sa Kapanahunan ng Biyaya? Wala ni isa. Kaya masasabi natin na ang gawain sa Kapanahunan ng Biyaya ay isang yugto ng gawain ng pagtubos. Prinopesiya sa Biblia na kapag ang Panginoon ay bumalik, gagawa Siya ng isang yugto ng gawain ng paghatol at pagkastigo upang dalisayin ang lahat na dumating sa harapan ng Diyos. Sa ibang salita, ang Diyos ay magsasagawa ng isang yugto ng gawaing pagdadalisay, ang gawain ng paghihiwalay ng lahat ayon sa kanilang sariling uri, bago Niya wakasan ang kapanahunan sa mga huling araw. At lahat ng prinopesiya ng Panginoong Jesus tungkol sa paghihiwalay ng trigo mula sa mga mapanirang damo, ang mga tupa mula sa mga kambing, ang mga matatalinong dalaga mula sa mga mangmang na dalaga, at mga mabubuting lingkod mula sa mga masasamang lingkod—lahat ng ito ay magkakatotoo. Sa mga huling araw, ang Diyos ay magsasagawa ng yugto ng gawaing paghahatol sa mga tao at pagdadalisay sa mga tao, tulad ng hinulaan sa Biblia. Halimbawa: “ Sapagka’t dumating na ang panahon ng pasimula ng paghuhukom sa bahay ng Dios” (1 Pedro 4:17), “ Na sa kapangyarihan ng Dios ay iniingatan sa pamamagitan ng pananampalataya sa ikaliligtas na nahanda upang ihayag sa huling panahon” (1 Pedro 1:5), “Narito, ako’y pumaparitong gaya ng magnanakaw” (Pahayag 16:15), “Kaya’t kung hindi ka magpupuyat ay paririyan akong gaya ng magnanakaw” (Pahayag 3:3), at “Ang magtagumpay, ay gagawin kong haligi sa templo ng aking Dios, at hindi na siya’y lalabas pa doon: at isusulat ko sa kaniya ang pangalan ng aking Dios, at ang pangalan ng bayan ng aking Dios, ang bagong Jerusalem, na mananaog buhat sa langit mula sa aking Dios, at ang aking sariling bagong pangalan” (Pahayag 3:12). Ang lahat ng propesiyang ito ay tumutukoy sa gawaing gagawin sa panahon ng pagbalik ng Panginoon. Ito ay nagpapatunay na mula sa Kapanahunan ng Kautusan hanggang sa oras ng pagbalik ng Panginoon upang wakasan ang kapanahunan, mayroong tatlong yugto ng gawain. Ito ay totoo, at makikita sa mga propesiya sa Biblia. Ang gawain ng Kapanahunan ng Biyaya ay ang gawain ng pagtubos—ito ay tiyak na hindi gawain ng pagdadalisay upang tanggalin ang makasalanang kalikasan ng sangkatauhan. Hindi kailanman nagkaroon ng naniniwala kay Jesus na ang kanyang makasalanang kalikasan ay lubos na natanggal, wala ni isa na hindi nagkasalang muli pagkatapos na patawarin, wala ni isa ang nagkamit ng isang lubos na pagbabago ng kanilang disposisyon, wala ni isa ang totoong kilala ang Diyos. Ito ang mga katotohanan ng bagay-bagay. Sa Kapanahunan ng Biyaya ang sangkatauhan ay naniwala sa Diyos sa loob ng 2,000 taon, nguni’t limang pangunahing suliranin ang nanatiling hindi nalutas: Una, ang problema ng satanikong kalikasan ng sangkatauhan sa paggawa ng kasalanan ay hindi nalutas; pangalawa, ang isyu ng madalas na pagpapahayag ng sangkatauhan ng satanikong disposisyon ay nanatiling hindi nalutas; pangatlo, ang isyu ng pagbabago ng bawat disposisyon sa buhay ng tao ay hindi nalutas; pang-apat, ang suliranin ng kung paano dapat kilalanin ng sangkatauhan ang Diyos at sundin ang Diyos ay hindi lubusang nalutas; panlima, ang tanong na paano maaaring matamo ng sangkatauhan ang pagkadalisay ay hindi rin lubusang nalutas. Ang limang pangunahing mga suliranin na ito ay nanatiling hindi nalutas, nagpapatunay na ang gawain ng Diyos sa Kapanahunan ng Biyaya ay isang yugto ng gawain ng pagtubos—at hindi ang huling yugto ng gawaing pagliligtas ng sangkatauhan. Ang gawain ng Kapanahunan ng Biyaya ay pagbubukas ng daan, pagtatatag ng mga pundasyon, para sa gawain ng pagliligtas ng mga huling araw.
—mula sa Ang Pagbabahagi mula sa Itaas
Ano ba talaga ang ibig sabihin ng maligtas? Naniniwala ang mga tao sa relihiyon na dahil ang mga huling salita ng Panginoong Jesus sa krus ay “ Naganap na” (Juan 19:30), hangga’t may pananalig ka sa Panginoong Jesus at napatawad na ang iyong mga kasalanan, ligtas ka na ang ibig sabihin nito. Mali ang pagkakaintindi ng mga tao sa relihiyon sa kung ano ang nasabi ng Diyos dahil hindi nila alam ang gawain ng Diyos. Ano ang tinutukoy ng Panginoong Jesus nang sinabi Niyang “ Naganap na”? Tinutukoy Niya ang pagsasakatuparan ng gawain ng pagtubos ng Diyos, at siguradong hindi nito tinutukoy ang pagtatapos ng plano ng pamamahala ng Diyos. Samakatuwid, ito’y isang katunayan na pinakamadali sa mga yaong hindi nakakakilala sa gawain ng Diyos na magkamali ng pag-intindi sa kung ano ang Kanyang sinabi, at pinakamadali sa kanilang hatulan ang gawain ng Diyos. Kaya pagkatapos ng lahat, ano ang kaligtasan? Ang pagpapatawad ba sa kasalanan ay totoong kaligtasan? Hindi. Nagtatakda lamang ito ng batayan para sa gawain ng Diyos sa mga huling araw; nagtatatag ito ng saligan. Sa realidad, ang gawain ng Diyos sa pagliligtas ng mga tao ay ang gawain sa mga huling araw. Itinakda ang gawain sa mga huling araw batay sa handog para sa kasalanan sa Kapanahunan ng Biyaya. Dahil lamang ito sa mayroong handog para sa kasalanan na pinatawad ang mga kasalanan ng tao at nararapat ang sangkatauhan na lumapit sa harapan ng Diyos para tanggapin ang Kanyang gawain. Tanging sa pamamagitan ng paghatol at pagkastigo, mga pagsubok at pagpipino ng mga huling araw, na totoong naligtas at napalaya ang tao mula sa impluwensya ni Satanas at mula sa kontrol ng malasatanas na kalikasan nito. Tanging ang gawain ng mga huling araw ang may kakayahang baguhin ang disposisyon ng tao na nagawang tiwali ni Satanas, at makakayang iligtas ang tao mula sa impluwensya ni Satanas, at makakarating sa layuning ganap na maibalik ang tao sa Diyos. Samakatuwid, kung sa paniniwala sa Diyos ay hindi nararanasan ng tao ang gawain ng Diyos sa mga huling araw, kung gayon hindi siya talagang makakarating sa kaligtasan. …
Ang Diyos ay banal at matuwid. Matapos mapatawad ang mga kasalanan ng tao, ang ugat ng pagkakasala ng tao, iyon ay, ang kanyang malasatanas na kalikasan ay hindi pa naalis. Kung magpapatuloy ang tao gaya ng dati na tinututulan ang Diyos at ipinagkakanulo ang Diyos, hindi ba ito kasalanan laban sa disposisyon ng Diyos? Kapag itinaas ng Diyos ang isang sangkatauhan sa Kanyang kaharian na kaya pa rin Siyang tanggihan at ipagkanulo, hindi ba ipinapahiwatig nito na nilinlang ng Diyos ang Kanyang sarili? Itong ginawang tiwaling sangkatauhan ay kaya pa ring tutulan ang Diyos at kaya pa ring muling ipako sa krus si Cristo. Kung ang naturang sangkatauhan ay isang sangkatauhang ligtas na, walang ibang paraan para ipaliwanag ang kabanalan at pagkamakatuwiran ng Diyos, wala itong katuturan. Paano pahihintulutan ng kaharian ng Diyos ang pagkakaroon ng sangkatauhang tumututol sa Diyos? Imposible iyan dahil ang disposisyon ng Diyos ay hindi kinukunsinti ang pagkakasala ng tao. Samakatuwid, kung sinasabing: “Ang taong natanggap ang handog para sa kasalanan ay naligtas na, at maaari siyang makapasok sa kaharian ng Diyos,” ay hindi katanggap-tanggap ang gayong mga salita.
—mula sa Ang Pagbabahagi mula sa Itaas
|