Sagot: Napakahalaga ng tanong na ito, Sabi ng Makapangyarihang Diyos: “‘Jehova’ ang pangalan na kinuha Ko sa panahon ng Aking gawain sa Israel, at ito ay nangangahulugan na ang Diyos ng mga Israelita (ang piniling bayan ng Diyos) na maaring naaawa sa tao, sinusumpa ang tao, at gumagabay sa buhay ng tao. Nangangahulugan ito na ang Diyos na nag-aangkin ng dakilang kapangyarihan at puspos ng karunungan. Si ‘Jesus’ ay si Emmanuel, at ito’y nangangahulugang ang alay dahil sa kasalanan na puspos ng pagmamahal, puspos ng habag, at tumutubos sa tao. Ginawa Niya ang gawain sa Kapanahunan ng Biyaya, at kinakatawan ang Kapanahunan ng Biyaya, at maaari lamang kumatawan sa isang bahagi ng plano sa pamamahala. Na ang ibig sabihin, tanging si Jehova ang Diyos ng piniling bayan ng Israel, ang Diyos ni Abraham, ang Diyos ni Isaac, ang Diyos ni Jacob, ang Diyos ni Moises, at ang Diyos ng lahat ng tao ng Israel. At sa gayon sa kasalukuyang panahon, lahat ng mga Israelita maliban sa tribo ni Juda ay sumasamba kay Jehova. Nag-aalay sila sa Kanya ng mga hain sa altar, at naglilingkod sa Kanya na suot ang mga mahahabang damit ng mga pari sa templo. Ang inaasahan nila ay ang pagpapakitang muli ni Jehova. Tanging si Jesus ang Manunubos ng sangkatauhan. Siya ang alay sa kasalanan na tumubos sa sangkatauhan mula sa kasalanan. Na ang ibig sabihin, ang pangalan ni Jesus ay nanggaling sa Kapanahunan ng Biyaya, at umiral dahil sa gawain ng pagtubos sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang pangalan ni Jesus ay umiral upang hayaan ang mga tao sa Kapanahunan ng Biyaya upang muling isilang at maligtas, at isang tanging pangalan para sa pagtubos ng buong sangkatauhan. At sa gayon ang pangalan ni Jesus ay kumakatawan sa gawain ng pagtubos, at nagpapahiwatig ng Kapanahunan ng Biyaya. Ang pangalang Jehova ay isang tanging pangalan para sa mga tao sa Israel na namuhay sa ilalim ng kautusan. Sa bawat kapanahunan at bawat yugto ng gawain, ang Aking pangalan ay hindi walang basehan, subalit pinanghahawakan ang kinakatawang kabuluhan: Bawat pangalan ay kumakatawan sa isang kapanahunan. Ang ‘Jehova’ ay kumakatawan sa Kapanahunan ng Kautusan, at ito ay pamitagan para sa Diyos na sinasamba ng bayan ng Israel. Ang ‘Jesus’ ang kumakatawan sa Kapanahunan ng Biyaya, at ito ang pangalan ng Diyos sa lahat ng tao na natubos sa Kapanahunan ng Biyaya. Kung pinananabikan pa rin ng tao ang pagdating ni Jesus na Tagapagligtas sa panahon nang mga huling araw, at umaasa pa rin na Siya ay darating sa imahe na Kanyang dala sa Judea, samakatwid ang buong anim-na- libong-taon ng plano sa pamamahala ay titigil sa Kapanahunan ng Pagtubos, at magiging walang kakayanan na umunlad pa nang anumang karagdagan. Ang mga huling araw, bukod diyan, kailanman ay di-darating, at ang kapanahunan ay hindi madadala kailanman sa katapusan nito. Iyon ay dahil sa si Jesus na Tagapagligtas ay tanging para sa pagtubos at pagliligtas ng sangkatauhan. Inako Ko ang pangalang Jesus para sa kapakanan ng lahat ng mga makasalanan sa Kapanahunan ng Biyaya, at hindi ang pangalan na kung saan Aking dadalhin ang sangkatauhan sa isang katapusan” (“Ang Tagapagligtas ay Nakabalik na sa Ibabaw ng ‘Puting Ulap’” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

Mula sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos, naunawaan natin ang ibig sabihin ng mga pangalang ginamit ng Diyos sa bawat panahon. Sa Kapanahunan ng Kautusan, ang Kanyang pangalan ay Jehova, at kinatawan ng pangalan ang ipinahayag Niya sa sangkatauhan sa panahong iyon: isang disposisyon ng pagkamaharlika, poot, sumpa, at awa. Pagkatapos ay sinimulan ng Diyos ang gawain ng Kapanahunan ng Kautusan sa pangalang Jehova. Ibinigay Niya ang Kanyang batas at mga kautusan at opisyal na pinamunuan ang bagong silang na sangkatauhan sa kanilang buhay sa lupa. Hiniling Niya sa mga tao na mahigpit na sundin ang batas at matutong sumamba sa Kanya, na igalang Siya bilang dakila. Mga pagpapala at biyaya ang makakamit ng sinumang sumusunod sa kautusan. Ang sinumang lumabag sa kautusan ay babatuhin hanggang sa kamatayan, o susunugin ng apoy ng langit. Kaya nga ang mga Israelita na namuhay ayon sa kautusan ay mahigpit na sumunod dito, at itinuring na banal ang pangalang Jehova. Namuhay sila sa ilalim ng pangalan ni Jehova sa loob ilang libong taon, hanggang sa matapos ang Kapanahunan ng Kautusan. Pagkatapos ng Kapanahunan ng Kautusan, dahil lalong naging tiwali ang sangkatauhan at lalo pang nagkakasala, wala nang paraan para patuloy na sundin ng mga tao ang kautusan. Lahat ay palaging nahaharap sa panganib na maparusahan sa paglabag sa kautusan, kaya nga isinagawa ng Diyos ang Kanyang gawain ng pagtubos sa ilalim ng pangalan ni Jesus. Binuksan Niya ang Kapanahunan ng Biyaya at winakasan ang Kapanahunan ng Kautusan, ipinapahayag ang disposisyon ng Diyos ukol sa pag-ibig at awa. Ipinagkaloob din Niya sa tao ang Kanyang saganang biyaya, at sa huli ay ipinako sa krus alang-alang sa tao, kaya tinubos tayo sa ating mga kasalanan. Magmula noon, nagsimula tayong manalangin sa pangalan ni Jesus at igalang ang Kanyang banal na pangalan, para matamasa ang Kanyang pagpapatawad sa ating mga kasalanan, at ang Kanyang saganang biyaya. Ang pangalang “Jesus” ay gayon upang ang mga tao sa Kapanahunan ng Biyaya ay muling maisilang at magkamit ng kaligtasan. Ang kahulugan nito ay bilang alay ng awa at pag-ibig sa kasalanan para sa pagtubos ng sangkatauhan. Ang pangalang “Jesus” ay kumakatawan sa gawain ng pagtubos ng Diyos, at kumakatawan din ito sa Kanyang disposisyon ng awa at pag-ibig. Makikita natin mula sa dalawang yugto ng gawain na nakumpleto na ng Diyos na ang pangalang tinataglay Niya sa bawat kapanahunan ay may sariling kahalagahan. Bawat pangalan ay kumakatawan sa gawain ng Diyos sa panahong iyon at sa disposisyong ipinapahayag Niya sa panahong iyon. Sa Kapanahunan ng Biyaya, nang dumating ang Panginoon, kung hindi Siya tinawag na Jesus, kundi tinawag na Jehova, ang gawain ng Diyos ay maaaring tumigil sana sa Kapanahunan ng Kautusan, at hindi na sana nakamit ng tiwaling sangkatauhan ang pagtubos ng Diyos. Sa huli, kinondena at pinarusahan sana ang tao sa paglabag sa kautusan, at nang dumating ang Diyos sa mga huling araw, kung Jesus pa rin ang tawag sa Kanya, makakamit lamang ng tiwaling sangkatauhan ang katubusan ng kanilang mga kasalanan, ngunit hindi kailanman malilinis at maliligtas upang makapasok sa kaharian ng Diyos. Ito’y dahil sa pinatatawad ang ating mga kasalanan sa pamamagitan ng paniniwala sa Panginoong Jesus, ngunit umiiral pa rin ang ating likas na pagkamakasalanan. Palagi pa rin tayong nagkakasala, kaya hindi tayo lubusang nakamit ng Diyos. Kaya’t upang lubusang mailigtas ang sangkatauhan mula sa kasalanan, isinasagawa ngayon ng Diyos ang isa pang yugto ng gawain ng ganap na pagdalisay at pagliligtas sa sangkatauhan, na nakasalig sa gawain ng Panginoong Jesus. Kailangang magbago ang pangalan ng Diyos. Tungkol sa Diyos na tinatawag na Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw, talagang ipinropesiya ito noon pa. Makikita natin ito sa pamamagitan ng maingat na pagrerepaso. Basahin natin sa Pahayag 1:8. “Ako ang Alpha at ang Omega, sabi ng Panginoong Dios, ngayon at nang nakaraan at sa darating, ang Makapangyarihan sa lahat.” Ngayon, buklatin ninyong lahat sa kabanata 11:16-17. “At ang dalawangpu’t apat na matatanda na nakaupo sa kanikaniyang luklukan sa harapan ng Dios, ay nangagpatirapa, at nangagsisamba sa Dios, Na nangagsasabi, Pinasasalamatan ka namin, Oh Panginoong Dios, na Makapangyarihan sa lahat, na ikaw ngayon, at naging ikaw nang nakaraan; sapagka’t hinawakan mo ang iyong dakilang kapangyarihan, at ikaw ay naghari.” Iprinopesiya din ito sa Pahayag 4:8, 16:7, 19:6 at sa marami pang lugar sa Biblia. Ang bagong pangalan ng Diyos sa mga huling araw ay Makapangyarihan, ibig sabihin, Makapangyarihang Diyos.

Ang Diyos ay matalinong Diyos, at bawat bagay na ginagawa Niya ay may malaking kahalagahan. Ganap na kinakatawan ng pangalang Makapangyarihang Diyos ang Kanyang gawain at ang ipinapahayag Niyang disposisyon sa mga huling araw. Kung hindi personal na ibinunyag ng Diyos ang mga hiwagang ito sa atin, kahit ilang taon ang ginugol natin sa pagbabasa ng Biblia, hindi natin malalaman ang mga bagay na ito. Sama-sama nating basahin ang mga salita ng Makapangyarihang Diyos.

Sabi ng Makapangyarihang Diyos: “Ang gawain ng Diyos sa kabuuan ng Kanyang pamamahala ay lubos na malinaw: Ang Kapanahunan ng Biyaya ay ang Kapanahunan ng Biyaya, at ang mga huling araw ay ang mga huling araw. Mayroong mga malinaw na pagkakaiba sa pagitan ng bawat kapanahunan, dahil sa bawat kapanahunan nagsasagawa ang Diyos ng gawain na kakatawan sa kapanahunang iyon. Dahil ang mga gawain na nararapat isagawa sa mga huling araw ay pagsunog, paghatol, pagkastigo, poot, at pagkawasak upang matapos na ang kapanahunan. Ang mga huling araw ay tumutukoy sa pangwakas na kapanahunan. Sa pangwakas na kapanahunan, hindi ba tatapusin ng Diyos ang kapanahunan? At tanging sa pamamagitan ng pagkastigo at paghatol maihahatid ang kapanahunan sa isang katapusan. …Samakatuwid, sa Kapanahunan ng Kautusan, Jehovah ang pangalan ng Diyos, at sa Kapanahunan ng Biyaya, ang pangalang Jesus ay kumatawan sa Diyos. Sa mga huling araw, ang Kanyang pangalan ay Makapangyarihang Diyos—ang Makapangyarihan sa lahat, at ginagamit Niya ang Kanyang kapangyarihan upang gabayan ang tao, lupigin ang tao at makamit ang tao, at sa huli, wakasan ang kapanahunan” (“Ang Pananaw ng Gawain ng Diyos (3)” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

“Minsan na Akong kinilala bilang Jehova. Ako rin ay tinawag na ang Mesias, at minsan na Akong tinawag ng mga tao na Jesus na Tagapagligtas sapagkat minahal at iginalang nila Ako. Subalit ngayon hindi na Ako ang Jehova o Jesus na nakilala ng mga tao sa nakalipas na mga panahon— Ako ang Diyos na bumalik sa mga huling araw, ang Diyos na magdadala sa kapanahunan sa isang katapusan. Ako ang Diyos Mismo na bumabangon mula sa mga dulo ng mundo, puno sa Aking buong disposisyon, at puspos ng awtoridad, karangalan at kaluwalhatian. Kailanman ay hindi nakibahagi sa Akin ang mga tao, kailanman hindi Ako nakilala, at palaging walang-alam sa Aking disposisyon. Mula sa pagkalikha ng mundo hanggang ngayon, wala ni isang tao ang nakakita sa Akin. Ito ang Diyos na nagpapakita sa tao sa mga huling araw ngunit nakatago sa mga tao. Siya ay nakikipamuhay kasama ng tao, tunay at totoo, tulad ng isang nag- aapoy na araw at nagniningas na apoy, puspos ng kapangyarihan at nag- uumapaw sa awtoridad. Walang isang tao o bagay na hindi mahahatulan ng Aking mga salita, at walang isang tao o bagay ang hindi padadalisayin sa pamamagitan ng pagliliyab ng apoy. Sa huli, ang lahat ng mga bansa ay pagpapalain dahil sa Aking mga salita, at madudurog din ng pira-piraso dahil sa Aking mga salita. Sa ganitong paraan, lahat ng mga tao sa panahon ng mga huling araw ay makikita na Ako ang Tagapagligtas na bumalik, Ako ang Makapangyarihang Diyos na lumulupig sa lahat ng sangkatauhan, at para sa tao Ako ay ang minsan ng alay sa kasalanan, subalit sa mga huling araw Ako rin ay magiging mga ningas ng araw na susunog sa lahat ng bagay, gayundin ang Araw ng pagkamatuwid na magbubunyag sa lahat ng bagay. Ganoon ang Aking gawain sa mga huling araw. Kinuha Ko ang pangalang ito at nagmamay-ari Ako ng disposisyong ito upang makita ng lahat ng tao na Ako ay isang matuwid na Diyos, at Ako ay ang nagliliyab na araw, at ang nagniningas na apoy. Ito ay gayon upang ang lahat ay sambahin Ako, ang tanging tunay na Diyos, at sa gayon makita nila ang Aking tunay na mukha: Ako ay hindi lamang ang Diyos ng mga Israelita, at hindi rin Ako basta ang Manunubos—Ako ang Diyos ng lahat ng mga nilikha sa buong kalangitan at lupa at karagatan” (“Ang Tagapagligtas ay Nakabalik na sa Ibabaw ng ‘Puting Ulap’” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

Sa mga huling araw, ginagawa ng Diyos ang Kanyang gawain ng paghatol ng Kapanahunan ng Kaharian sa ilalim ng pangalan ng Makapangyarihang Diyos. Inilantad Niya ang katiwalian ng sangkatauhan at hinatulan ang ating di pagkamatuwid sa pamamagitan ng Kanyang mga salita upang malaman natin ang ating likas na pagkatao at ating diwa sa pamamagitan ng pagbabasa ng mga salitang ito, makita ang katotohanan kung gaano tayo ginawang tiwali ni Satanas, maunawaan ang ugat ng ating katiwalian, at malaman ang pagkamatuwid ng Diyos, at ang Kanyang disposisyon na hindi magpapahintulot sa mga maling nagagawa ng sangkatauhan. Itinuturo din Niya sa atin ang landas at direksiyon para baguhin ang ating mga disposisyon upang talikuran natin ang masama, hanapin ang katotohanan, kamtin ang pagbabago ng disposisyon at mailigtas ng Diyos. Dumating ang Diyos para gawin ang paghatol at dalisayin ang sangkatauhan, hinahati tayo ayon sa ating uri, at ginagantimpalaan ang mabuti at pinarurusahan ang masama, upang lubusang iligtas ang tiwaling sangkatauhan mula sa nasasakupan ni Satana at wakasan ang anim na libong taon ng plano ng pamamahala ng Diyos. Nagpakita ang Diyos sa sangkatauhan sa mga huling araw taglay ang disposisyon ng pagkamatuwid, kamaharlikahan, at poot na hindi magpapahintulot sa kamalian. Hayagan Niyang ipinakita ang Kanyang likas na disposisyon, at kung ano ang mayroon Siya at kung ano Siya sa lahat, Dumating Siya para hatulan at kastiguhin ang kasamaan, at kabuktutan ng tao, upang lubusan tayong iligtas mula sa kasalanan at ibalik ang orihinal na kabanalan ng tao. Nais Niyang makita ng lahat ng tao hindi lamang ang Kanyang karunungan sa paglikha ng kalangitan, ng lupa, at ng lahat ng bagay, kundi lalo na ang karunungan ng Kanyang praktikal na gawain sa sangkatauhan. Hindi lang Niya nilikha ang lahat ng bagay, kundi Siya rin ang namumuno sa lahat ng bagay. Hindi lamang Siya naging alay para sa kasalanan ng sangkatauhan, kundi kaya rin Niyang gawing perpekto, baguhin, at dalisayin tayo. Siya ang Una, at ang Huli. Wala ni isang makaaarok sa Kanyang paging kahanga-hanga o sa Kanyang mga aksiyon. Kaya’t angkop lang na tawagin ang Diyos sa Kanyang pangalan na Makapangyarihang Diyos. Ang gawain ng Banal na Espiritu ngayon ay ipagtanggol ang gawain sa ilalim ng pangalan ng Makapangyarihang Diyos. Ang sinumang nagdarasal sa pangalan ng Makapangyarihang Diyos at tunay na sumasamba sa Makapangyarihang Diyos ay makakamit ang gawain ng Banal na Espiritu, at matatamasa ang mayamang pagtustos sa buhay at pagdidilig na bigay ng Diyos. Dahil kung hindi sila’y mahuhulog sa kadiliman at maliligaw ng landas. Sa ngayon, ang mga iglesiang nakadikit pa rin sa Kapanahunan ng Biyaya ay dumaranas ng kapanglawan. Ang mga nananalig ay nawawalan ng malasakit sa kanilang pananampalataya, walang maipangaral ang mga mangangaral, at hindi naaantig ang mga tao kapag nagdarasal sila sa Diyos. Dagdag pa rito, dumarami ang mga tao na nagpapatangay sa mga tukso ng daigdig. Ang pangunahing dahilan nito ay hindi nila tinanggap ang pangalan ng Makapangyarihang Diyos, at hindi sila nakaagapay sa bagong gawain ng Diyos.

mula sa iskrip ng pelikulang Nagbago ang Pangalan ng Diyos?!