Matagal nang naniniwala ang mga tao sa Diyos, ngunit karamihan sa kanila ay hindi nauunawaan itong salitang “Diyos.” Sumusunod lang sila nang may pagkalito. Wala silang kaalam-alam kung bakit talaga dapat maniwala ang tao sa Diyos o kung ano talaga ang Diyos. Kung ang alam lamang ng tao ay sumampalataya at sumunod sa Diyos, ngunit hindi kung ano ang Diyos, ni hindi nila nauunawaan ang Diyos, hindi ba ito ang pinakamalaking biro sa mundo? Kahit marami nang nasaksihang makalangit na misteryo ang mga tao sa ngayon at marami nang narinig na malalim na kaalaman na hindi kailanman naunawaan ng tao noon, hindi nila alam ang maraming pinakapayak at hindi pa napag-iisipang katotohanan hanggang ngayon. Maaaring sabihin ng ilan na, “Maraming taon na kaming naniniwala sa Diyos. Paanong hindi namin malalaman kung ano ang Diyos? Hindi ba kami minamaliit nito?” Pero ang totoo, kahit sumusunod sa Akin ngayon ang lahat, walang nakakaunawa sa lahat ng kasalukuyang gawaing ito. Pinakakawalan nila kahit ang mga pinakapayak at pinakamadaling katanungan, lalo na ang pinaka-kumplikadong tanong ng “Diyos.” Dapat mong malaman ang mga katanungang iyon na isinasantabi mo at hindi matuklasan ang siyang dapat mong maunawaan sa lahat, dahil ang alam mo lamang ay sumunod sa karamihan, hindi binibigyang-pansin at walang pakialam kung ano ang dapat mong ilaan sa iyong sarili. Alam mo ba talaga kung bakit dapat kang manampalataya sa Diyos? Alam mo ba talaga kung ano ang Diyos? Alam mo ba talaga kung ano ang tao? Bilang isang tao na may pananampalataya sa Diyos, kung hindi mo maunawaan ang mga bagay na ito, hindi ka ba nawawalan ng dignidad bilang isang nananalig sa Diyos? Ang gawain Ko ngayon ay ito: upang maunawaan ng mga tao ang kanilang kakanyahan, maunawaan ang lahat na Aking ginagawa, at malaman ang tunay na mukha ng Diyos.— iIto ang gawaing tatapos sa Aking plano ng pamamahala, ang huling yugto ng Aking gawain. Kaya Ko sinasabi sa inyo nang maaga ang lahat ng misteryo ng buhay, upang matanggap ninyong lahat ito mula sa Akin. Dahil ito ang gawain sa huling kapanahunan, kailangan Kong sabihin sa inyo ang lahat ng katotohanan ng buhay na hindi pa ninyo kailanman natanggap noon, kahit hindi ninyo maunawaan at makayang dalhin ang mga ito, dahil talagang kulang na kulang kayo at walang paghahanda. Gusto Kong wakasan ang Aking gawain, tapusin ang lahat ng kailangan Kong gawin, at ipaalam sa inyo nang lubusan ang ipinagagawa Ko sa inyo, at baka muli kayong maligaw ng landas at malinlang ng diyablo kapag nagsimulang dumilim. Maraming paraan na higit pa sa inyong pang-unawa, maraming bagay kayong hindi nauunawaan. Napakamangmang ninyo. Alam na alam Ko ang inyong katayugan at mga kakulangan. Samakatuwid, kahit maraming salitang hindi ninyo kayang unawain, nais Ko pa ring sabihin sa inyo ang lahat ng katotohanang ito na hindi pa ninyo natatanggap kailanman—dahil lagi Akong nag-aalala, sa inyong kasalukuyang katayugan, kung magagawa ninyong magpatotoo para sa Akin. Hindi sa minamaliit Ko kayo. Kayong lahat ay mga hayop na hindi nagdaan sa Aking pormal na pagsasanay, at talagang kaduda-duda kung gaano kalaki ang kaluwalhatiang nasa sa inyo. Kahit nagpagod na Ako nang husto sa inyo, tila talagang walang mga positibong elementong umiiral sa inyo, samantalang mabibilang sa daliri ang mga negatibong elemento at nagsisilbing mga patotoo lamang na nagdadala ng kahihiyan kay Satanas. Halos lahat ng iba pang nasa inyo ay lason ni Satanas. Ang tingin Ko sa inyo ay parang hindi na kayo puwedeng iligtas. Kaya, dahil nariyan na ngayon ang mga iyan, tinitingnan Ko ang iba’t ibang ugali ninyo, at sa wakas ay alam Ko na ang tunay ninyong katayugan. Kaya patuloy Akong nag-aalala sa inyo: Mag-isang namumuhay, talaga kayang mas mabuti ang tao kaysa o kumpara sa kalagayan niya ngayon? Hindi ba kayo nababahala sa kababaan ninyo? Talaga bang puwede kayong makatulad ng mga taong hinirang sa Israel, tapat sa Akin at sa Akin lamang sa lahat ng sitwasyon? Ang ipinapakita ninyo ay hindi ang kapilyuhan ng mga batang naglayas mula sa kanilang mga magulang, kundi ang kabangisang lumalabas mula sa mga hayop na hindi abot ng latigo ng kanilang mga amo. Dapat ninyong malaman ang inyong likas na pagkatao, na siya ring kahinaan ninyong lahat, ang karaniwan ninyong sakit. Kaya ang payo Ko lang sa inyo ngayon ay magpatotoo para sa Akin. Anuman ang mangyari, huwag ninyong hayaang bumalik ang dati ninyong sakit. Ang pinakamahalaga ay magpatotoo. Iyan ang buod ng Aking gawain. Dapat ninyong tanggapin ang Aking mga salita tulad ng pagtanggap ni Maria sa paghahayag ni Jehova sa kanyang panaginip, na nanalig at pagkatapos ay sumunod. Ito lamang ang nararapat na maging malinis. Dahil kayo ang madalas makarinig sa Aking mga salita, ang mga pinaka-pinagpala Ko. Ibinibigay Ko sa inyo ang lahat ng mahalagang pag-aari Ko, lubos Kong ipinagkakaloob ang lahat sa inyo. Gayunman, ang katayuan ninyo at ng mga tao ng Israel ay magkaibang-magkaiba, malayung-malayo. Ngunit kumpara sa kanila, mas marami kayong natatanggap. Samantalang desperado silang naghihintay sa Aking pagpapakita, maganda ang mga araw ninyo sa piling Ko, nakikibahagi sa Aking mga yaman. Kung ikukumpara, ano ang nagbibigay sa inyo ng karapatan na hiyawan at awayin Ako at humingi ng bahagi ng Aking mga pag-aari? Hindi ba sapat ang natatanggap ninyo? Napakarami Kong ibinibigay sa inyo, ngunit ang iginaganti ninyo sa Akin ay makabagbag-pusong kalungkutan at pagkabalisa at di-mapigil na sama ng loob at kawalang-kasiyahan. Masyado kayong kasuklam-suklam, ngunit nakakaawa rin kayo. Kaya wala Akong ibang magagawa kundi lunukin ang lahat ng sama ng loob Ko at paulit-ulit na magprotesta sa inyo. Sa nakalipas na ilang libong taon ng gawain, wala Akong tinutulang anuman sa sangkatauhan noon dahil natuklasan Ko na sa kasaysayan ng pag-unlad ng sangkatauhan, tanging ang mga manloloko lang sa inyo ang kilalang-kilala. Para silang mahahalagang mana na iniwan sa inyo ng sikat na ninuno noong unang panahon. Galit na galit Ako sa mga taong mas masahol pa sa mga baboy at aso ang ugali. Masyado kayong walang konsiyensya! Napakababa ng pagkatao ninyo! Napakatigas ng puso ninyo! Kung dinala Ko ang mga salita at gawain Kong ito sa mga Israelita, matagal na sana akong nagtamo ng kaluwalhatian. Ngunit hindi gayon sa inyo. Sa inyo mayroon lamang malupit na kapabayaan, pagbabalewala, at mga palusot ninyo. Masyado kayong walang pakiramdam at walang halaga!

Dapat ninyong ibigay ang lahat para sa Aking gawain. Dapat kayong gumawa ng gawaing kapaki-pakinabang sa Akin. Gusto Kong sabihin sa inyo ang lahat ng bagay na hindi malinaw sa inyo para makuha ninyo ang lahat ng wala sa inyo mula sa Akin. Kahit di-mabilang ang inyong mga depekto, handa Akong patuloy na gawin ang dapat Kong gawin sa inyo, ipagkaloob sa inyo ang huling awa Ko para makinabang kayo mula sa Akin at matamo ninyo ang kaluwalhatiang wala sa inyo at hindi pa nakikita ng mundo kailanman. Maraming taon na Akong nagtatrabaho, ngunit wala ni isa sa mga tao ang nakakilala sa Akin kailanman. Gusto Kong sabihin sa inyo ang mga lihim na hindi Ko pa nasasabi kailanman kahit kanino.

Sa mga tao, Ako ang Espiritung hindi nila makita, ang Espiritung hindi nila mahahawakan kailanman. Dahil sa tatlong yugto ng Aking gawain sa lupa (paglikha ng mundo, pagtubos, at pagwasak), nagpapakita Ako sa gitna nila sa iba’t ibang panahon (hindi sa publiko kailanman) upang gawin ang Aking gawain sa mga tao. Ang unang pagkakataon na pumarito Ako sa mga tao ay noong Kapanahunan ng Pagtubos. Mangyari pa napunta Ako sa pamilyang Judio; samakatuwid ang unang nakakita sa pagparito ng Diyos sa lupa ay ang mga Judio. Kaya Ko personal na ginawa ang gawaing ito ay dahil nais Kong gamitin ang Aking katawang-tao bilang handog sa kasalanan sa Aking gawain ng pagtubos. Kaya ang unang nakakita sa Akin ay ang mga Judio sa Kapanahunan ng Biyaya. Iyon ang unang pagkakataon na gumawa Ako sa katawang-tao. Sa Kapanahunan ng Kaharian, ang gawain Ko ay lupigin at gawing perpekto [ang tao], kaya muli Kong ginawa ang paggabay nang nasa katawang-tao. Ito ang ikalawang pagkakataon Kong magtrabaho na nasa katawang-tao. Sa huling dalawang yugto ng gawain, ang nakakasalamuha ng mga tao ay hindi na ang hindi nakikita at hindi nahahawakang Espiritu, kundi isang tao na siyang Espiritung nagkatawang-tao. Kaya sa mga mata ng tao, nagiging tao Akong muli na hindi kamukha ng anyo at dama ng Diyos. Bukod dito, ang Diyos na nakikita ng mga tao ay hindi lamang lalaki, kundi babae rin, na lubhang kataka-taka at nakalilito sa kanila. Muli’t muli, pinuputol ng Aking pambihirang gawain ang sinaunang paniniwala sa loob ng napakaraming taon. Nalito ang mga tao! Ang Diyos ay hindi lamang ang Banal na Espiritu, ang Espiritung iyon, ang Espiritung pinatindi nang pitong beses, ang Espiritung sumasaklaw sa lahat, kundi isang tao rin, isang ordinaryong tao, isang lubhang karaniwang tao. Hindi lamang Siya lalaki, kundi babae rin. Magkapareho sila dahil kapwa sila isinilang sa tao, at magkaiba dahil ipinaglihi ang isa sa pamamagitan ng Banal na Espiritu at ang isa naman ay isinilang sa isang tao ngunit nagmula mismo sa Espiritu. Magkatulad Sila dahil pareho Silang Diyos na nagkatawang-tao na nagsasagawa ng gawain ng Diyos Ama, at magkaiba dahil ginagawa ng isa ang gawain ng pagtubos at ang isa naman ay ang gawain ng paglupig. Parehong kumakatawan sa Diyos Ama, nguni’t ang isa ay ang Panginoon ng pagtubos na puno ng kagandahang-loob at awa, at ang isa naman ay ang Diyos ng katuwiran na puspos ng poot at paghatol. Ang isa ay ang Kataas-taasang Tagapagpatupad na maglulunsad sa gawain ng pagtubos, at ang isa ay ang matuwid na Diyos na tutupad sa gawain ng panlulupig. Ang isa ay ang Simula, at ang isa naman ay ang Wakas. Ang isa ay walang kasalanang katawan, ang isa naman ay katawan na tumatapos sa pagtubos, nagpapatuloy sa gawain, at hindi kailanman nagkasala. Ang dalawa ay ang parehong Espiritu, ngunit nanahan Sila sa magkaibang katawang-tao at ipinanganak sa magkaibang mga lugar. At Sila ay pinaghihiwalay ng ilang libong taon. Gayon man, ang lahat ng Kanilang gawain ay nagpupuno sa isa’t isa, hindi kailanman magkasalungat, at maaaring tukuyin sa parehong batayan. Pareho Silang tao, nguni’t ang isa ay batang lalaki at ang isa naman ay batang babae. Sa loob ng napakaraming taon na ito, ang nakita na ng mga tao ay hindi lamang ang Espiritu at hindi lamang isang tao, isang lalaki, kundi maraming bagay rin na hindi tugma sa mga pagkaunawa ng tao, at sa gayon ay hindi kailanman nila Ako lubos na naaarok. Patuloy sila sa kalahating paniniwala at kalahating pag-aalinlangan sa Akin, na Ako ay mistulang umiiral at gayon man ay isa ring panaginip. Kaya hanggang sa araw na ito, hindi pa rin alam ng mga tao kung ano ang Diyos. Maaari mo ba talaga Akong ibuod sa isang simpleng pangungusap? Talaga bang naglalakas-loob kang sabihing “Si Jesus ay walang iba kundi ang Diyos, at ang Diyos ay walang iba kundi si Jesus”? Ikaw ba ay talagang napakatapang na magsasabing “Ang Diyos ay walang iba kundi ang Espiritu, at ang Espiritu ay walang iba kundi ang Diyos”? Ikaw ba ay kumportable na sabihing “Ang Diyos ay isang persona lamang na nadaramitan ng katawang-tao”? Ikaw ba ay talagang mayroong tapang na igiit na “Ang larawan ni Jesus ay walang iba kundi ang dakilang larawan ng Diyos?” Kaya mo bang ipaliwanag nang lubusan ang disposisyon at larawan ng Diyos gamit ang kahusayan ng iyong talento sa pagsasalita? Talaga bang mayroon kang lakas-ng-loob na sabihing “Lalaki lamang ang nilikha ng Diyos, hindi babae, sa Kanyang sariling larawan”? Kung sinasabi mo ito, kung gayon walang babaeng mapapabilang sa Aking pinili at magiging higit na mas mababang uri ang mga kababaihan sa sangkatauhan. Ngayon talaga bang alam mo kung ano ang Diyos? Ang Diyos ba ay tao? Ang Diyos ba ay isang Espiritu? Ang Diyos ba ay talagang isang lalaki? Si Jesus lamang ba ang makakakumpleto sa gawain na nais Kong gawin? Kung isa lamang ang pinili mo sa itaas upang ibuod ang Aking kakanyahan, kung gayon ikaw ay napakamangmang na tapat na mananampalataya. Kung Ako ay gagawa bilang katawang-tao nang minsan at isang beses lamang, malilimitahan kaya ninyo Ako? Talaga bang mauunawaan mo Ako nang lubusan sa isang tingin lamang? Talaga bang mabubuod mo Ako nang ganap dahil lamang sa iyong mga natatahakan sa panahon ng iyong buhay? At kung parehong gawain ang ginagawa Ko sa Aking dalawang pagkakatawang-tao, paano ang magiging pananaw mo sa Akin? Maiiwan mo ba Akong magpakailanmang nakapako sa krus? Maaari bang maging kasing-simple ng sinasabi mo ang Diyos?

Kahit na ang inyong pananampalataya ay napakataos-puso, walang sinuman sa inyo ang may kakayahan upang ipaliwanag Ako nang lubusan, at walang sinuman sa inyo ang may kakayahang magpatotoo nang lubusan sa lahat ng katotohanang nakikita ninyo. Pag-isipan ninyo ito. Sa sandaling ito marami sa inyo ang nagpapabaya sa inyong mga tungkulin, sa halip ay naghahabol sa mga bagay ng laman, pinasasaya ang laman at nagpapasasa sa pagpapakasaya sa laman. Maliit na katotohanan ang taglay ninyo. Paano kayo makakapagpatotoo sa lahat ng nakita na ninyo? Kumpiyansa ba kayo talaga na maaari kayong maging Aking saksi? Kung isang araw hindi mo nagagawang magpatotoo sa lahat ng nakita mo na ngayon, kung gayon mawawala mo ang iyong silbi bilang isang nilalang. Mawawalan na ng anupamang kahulugan ang iyong pag-iral. Ikaw ay hindi karapat-dapat sa pagiging isang tao. Masasabi pa na ikaw ay hindi magiging isang tao! Ako ay nakagawa na ng walang-hangganang dami ng gawain sa inyo. Nguni’t dahil wala kang natututuhan sa kasalukuyan, walang nalalaman, at gumagawa nang walang-kabuluhan, kapag kailangan Kong palawakin ang Aking gawain, ikaw ay tititig nang blangko, tahimik at lubos na walang-silbi. Hindi ka ba nito gagawing makasalanan habampanahon? Kapag dumarating ang panahong iyon, maaari mo bang hindi maramdaman ang matinding panghihinayang? Maaari bang hindi ka masadlak sa kalungkutan? Hindi Ko ginagawa ang lahat ng gawaing ito ngayon nang dahil sa inip, kundi upang maglagay ng isang pundasyon para sa Aking gawain sa hinaharap. Ito ay hindi dahil wala na Akong patutunguhan at kailangan Kong makabuo ng isang bagay na bago. Dapat mong maunawaan ang gawaing ginagawa Ko; hindi ito isang bagay na ginagawa ng isang batang naglalaro sa lansangan, kundi kinakatawan nito ang Aking Ama. Dapat ninyong malaman na hindi lamang Ako ang gumagawa ng lahat ng ito sa Aking sarili. Sa halip, kinakatawan Ko ang Aking Ama. Samantala, ang inyong papel ay ang sumunod nang mahigpit, tumalima, magbago, at magpatotoo. Ang dapat ninyong maunawaan ay kung bakit kayo dapat maniwala sa Akin. Ito ang pinakamahalagang tanong para sa bawat isa sa inyo na maunawaan. Ang Aking Ama, para sa kapakanan ng Kanyang kaluwalhatian, ay itinadhana kayong lahat para sa Akin mula sa sandaling nilikha Niya ang mundo. Ito ay walang iba kundi para sa kapakanan ng Aking gawain, at para sa kapakanan ng Kanyang kaluwalhatian, na itinadhana Niya kayo. Ito ay dahil sa Aking Ama kaya kayo ay sumasampalataya sa Akin; ito ay dahil sa pagtatadhana ng Aking Ama na sundin ninyo Ako. Wala sa mga ito ang mula sa inyong sariling pagpili. Higit na mas mahalaga na maunawaan ninyo na kayo ang siyang ipinagkaloob sa Akin ng Aking Ama para sa layunin ng pagpapatotoo para sa Akin. Dahil ipinagkaloob Niya kayo sa Akin, dapat kayong sumunod sa mga paraan na ipinagkakaloob Ko sa inyo at sa mga paraan at mga salita na itinuturo Ko sa inyo, dahil tungkulin ninyong manatili sa Aking mga daan. Ito ang orihinal na layunin ng inyong pananampalataya sa Akin. Kaya sinasabi Ko sa inyo, kayo ay mga tao lamang na ipinagkaloob ng Aking Ama sa Akin upang manatili sa Aking mga daan. Gayunman, kayo ay naniniwala lamang sa Akin; kayo’y hindi sa Akin sapagka’t kayo’y hindi galing sa pamilyang Israelita bagkus ay sa uri ng sinaunang ahas. Ang tangi Ko lamang hinihingi sa inyo na gawin ay maging saksi para sa Akin, nguni’t ngayon ay dapat kayong lumakad sa Aking mga daan. Ang lahat ng ito ay para sa kapakanan ng mga pagpapatotoo sa hinaharap. Kung kayo lamang ay gumaganap bilang mga tao na nakikinig sa Aking mga daan, kung gayon hindi kayo magkakaroon ng anumang halaga at ang kabuluhan ng pagkakaloob ng Aking Ama sa inyo sa Akin ay mawawala. Ang pilit kong sinasabi sa inyo ay ito: Dapat kayong lumakad sa Aking mga daan.

Pinagmumulan:https://tl.kingdomsalvation.org/when-it-comes-to-god-what-is-your-understanding.html

——————————————


Ang paglilingkod sa Diyos ay isang maluwalhating bagay. Kung paano maglingkod sa Diyos ay maaaring magkatugma sa Diyos, na nangangailangan ng wastong paraan ng paglilingkod sa Diyos.